نقش مطبوعات در مبارزه با فساد

به گزارش مرور نیوز، در قسمتی از این مطلب آمده است: اوایل انقلاب، عموم مردم متحول شدند و پندار و کردار و گفتارشان به کلی عوض شد، همان کارمندان و کارگران که تا چند ماه قبل، از کار می‌زدند و هر طور بود می‌خواستند مویی اضافه از خرس بیت المال بکنند و بر غنایم خود بیفزایند در ابتدای انقلاب چنان خالص و صادق شدند که اضافه حقوق خود را برمی‌گرداندند، حق ماموریت نمی‌گرفتند، حتی فکر دزدی و خیانت به کله کسی خطور نمی‌کرد.
ما سال‌هاست که می‌خواهیم با فساد مبارزه کنیم و ریشه اش را بخشکانیم، اما در عمل ناکامیم و ناخواسته سطح و حجم فساد را بالاتر می‌بریم، هیچ حکومتی در جهان نیست و نبوده که بخواهد به فساد دامن بزند و دزد بپرورد.
هنوز خیلی‌ها فکر می‌کنند اگر قوای قهری را قهری‌تر کنیم و زور بیشتری به کار ببریم فاسدان بساطشان را جمع می‌کنند. شما ببینید اوایل انقلاب چه شد که همه متحول شدند و کمتر کسی دست از پا خطا می‌کرد، آیا بگیر و ببند و قوه قهریه‌ای به کار رفته بود؟نه، اما وقتی مردم در راه آرمان‌هایشان از جان مضایقه نکنند، مطمئن باشید که به فریبنده‌های دیگر دل نمی‌دهند.
فساد یک بحث است، عادت به فساد یک بحث دیگر؛ گاهی در بعضی جوامع فساد چنان در تار و پود مناسبات نفوذ می‌کند و رفته رفته به عنوان یک امر ناچیز و لابد پذیرفته شده می‌شود که گویی برای همه راحت تر همین است که با پرداخت زیرمیزی کار خود را راه بیندازند و با پرداخت بهای ارزان تخلف، به مقصود گران خود برسند.
حالا که تبلیغات انتخاباتی در جریان است بشمرید، ببینید رقبای سیاسی چند بار همدیگر را به دروغگویی و فساد متهم می‌کنند، این حرف‌ها یا راستند یا دروغ، در هر دو صورت گواهی می‌دهند که در جامعه ما قبح دروغ ریخته و سطحی از فساد پذیرفته و حتی رویه شده است. به نظرتان وحشتناک نیست؟
روزی که مطبوعات را ضعیف می‌کردند و دسته دسته به محاق تعطیل و توقیفشان می‌ریختند، بعضی از دلسوزان پیش بینی کردند که حالا مجال، برای رشد فساد فراهم‌تر می‌شود، برای مقابله با فساد راه‌های زیادی وجود دارد اما حضور مطبوعات آزاد و مخلص، بهترین راه بلکه ارزان ترین راه و کارآمدترین راه برای مقابله با آن است، تمدن جدید به تجربه دریافته که اگر مطبوعات، قدرتمند و آزادانه و دست باز، البته بی‌غل و غش، به نقد حکومت بپردازند، فساد هم دست و پایش را جمع می‌کند. اختلاس سه هزار میلیاردی زمانی اتفاق افتاد که مطبوعات نای نفس کشیدن نداشتند و از همه چیز، حتی از سایه خود می‌ترسیدند.
می گویند در حکومت اسلامی، هیچ رعیتی نباید موقع گفتن حق صدایش بلرزد یا به محذور بیفتد یا از عواقبش بترسد، در دنیای جدید ضمیر این حرف، مطبوعاتند که باید با خیال آسوده نقد کنند، بی‌غرض و مرض گیر بدهند، مو از ماست بکشند البته که نیروهای قهری باید باشند، کارهای فرهنگی هم لازمند، نهادهای مسئول هم باید حضورشان پررنگ باشد، اما تجربه ثابت کرده که هیچ دستگاهی به اندازه مطبوعات آزاد، قدرت مبارزه با فساد را ندارد و نمی‌تواند پاسخگویی مدیران را یادآوری کند، اتفاقا همین مطبوعاتند که می‌توانند جلوی ملوکیت را بگیرند و اربابان قدرت را از صرافت سلطنت بیندازند.