با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، 73 کرسی در پارلمان این اتحادیه خالی میماند. چه بر سر این کرسیها خواهد آمد؟ حذف خواهند شد یا نمایندگانی از سایر کشورهای اروپایی روی آن خواهند نشست؟
به گزارش مرور نیوز، به نقل از دویچه وله، همیشه وقتی نوبت به انتخابات پارلمان اروپا میرسد، بحثها تازه میشود: کشورها چه تعداد کرسی کسب خواهند کرد؟ نمایندگان اتحادیه اروپا پیشنهادهایی برای تغییرات ارائه میدهند و شورای اتحادیه اروپا که از نمایندگان کشورهای عضو تشکیل شده باید آن پیشنهادها را بررسی کند. این روالی است رایج که هر بار تکرار میشود.
اما این بار در بر پاشنه دیگری میچرخد. دانوتا هوبنر، رئیس کمیته امور قانون اساسی اتحادیه اروپا، انتخابات پارلمان اروپا در سال 2019 را "پیچیدهتر" میداند. به این علت که این بار بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج میشود. گای فرهوفشتات، مذاکرهکننده ارشد خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا یا همان بریگزیت در پارلمان میگوید: خروج اعلام شده است. اینک بریتانیاییها دو سال وقت دارند که بروند. ما 73 همکار بریتانیایی خود را از دست خواهیم داد.
و این امر درست در 29 مارس سال 2019 اتفاق خواهد افتاد.
تکلیف کرسیها چه خواهد شد؟
با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا 73 کرسی در پارلمان اروپا خالی خواهد شد. چه بر سر این صندلیها خواهد آمد؟ از سالن بیرون میاندازندشان یا به نمایندگانی از سایر کشورهای عضو واگذارشان میکنند؟
دانوتا هوبنر، رئیس کمیته امور قانون اساسی اتحادیه اروپا پیشنهادی در این زمینه دارد: پارلمان بعد از برگزیت باید به جای 750 کرسی فعلی 699 کرسی داشته باشد. به این شرط که "هیچ کشوری کرسی خود را از دست ندهد و در عوض برخی کشورها کرسیهای بیشتری به دست بیاورند. فرانسه و اسپانیا هر کدام چهار کرسی، ایتالیا سه کرسی، هلند و ایرلند دو کرسی و برخی کشورها هر کدام یک کرسی بیشتر به دست بیاورند. آلمان هم همان 96 کرسی خود را که حداکثر است حفظ کند".
جای خالی برای کشورهای تازهوارد
این پیشنهاد در کمیته امور قانون اساسی اتحادیه اروپا دست کم با چهار مورد استقبال روبرو شد. یو لاینن، نماینده حزب سوسیال دمکرات آلمان در اتحادیه اروپا علاوه بر استقبال از این طرح پیشنهاد دیگری نیز ارائه کرده است.
او میگوید، میتوان در انتخابات بعدی علاوه بر رأی به کاندیداهای وطنی به فهرستی از نامزدهای سایر کشورهای اروپا نیز رأی داد. این ایده البته تازه نیست. چندین سال است که در مورد آن بحث و تبادل نظر میشود، اگرچه تاکنون نتیجهای به بار نیاورده است.
لاینن میگوید، باید این فرصت را غنیمت شمرد، چون به گفته او اینک واقعا این شانس نادر به دست آمده که بتوان بخشی از کرسیهای خالی را به عملی کردن این پیشنهادها اختصاص داد.
لاینن تأکید میکند، در پارلمان اروپا فرصتی به دست آمده تا بتوان دموکراسی اروپایی را در انتخابات اعمال کرد.
تردیدهای جدی
با این همه تردیدهایی نیز از جمله در پارلمان اتحادیه اروپا در مورد این پیشنهاد وجود دارد. نمایندگانی که انتخاب میشوند، باید چه کسی را نمایندگی کنند، "ملت رأیدهنده اروپایی" را؟ چنین ملتی که به صورت حقوقی وجود ندارد.
چطور میتوان از نادیده گرفته شدن کشورهای کوچک اروپایی جلوگیری کرد؟ و از کجا معلوم که دولتهای عضو اتحادیه اروپا مقاومت نخواهند کرد؟ هلموت شولتس، نماینده حزب چپهای آلمان در پارلمان اروپا میگوید: ما در بنبست قرار داریم، چرا که شورا به دلایل ملی قابل درک، آماده برداشتن این قدم نیست.
با این همه به نظر میرسد تعداد زیادی از نمایندگان اتحادیه اروپا این ایده را متقاعدکننده یافته باشند. روشن است که بحثهای بزرگی بر سر اصلاحات میان نمایندگان مردم و رؤسای دولتهای اروپا در خواهد گرفت. نمایندگان بریتانیایی اتحادیه اروپا میتوانند از پارلمان بیرون رفته و کرسیها را واگذارند، چرا که چانهزنیها بر سر کرسیهای خالی چندی است که شروع شده است.