محققان کشور با استفاده از عصاره گیاه بادرنجبویه موفق به سنتز نانوذرات طلا شدند که میتوان برای درمان آلزایمر از آن بهره برد. این نانوذرات آزمایشگاهی از خواص ضد سرطانی برخوردار هستند.
به گزارش مرور نیوز، به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، بیماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که در آن تواناییهای ذهنی بیمار بهتدریج تحلیل میرود. بارزترین تظاهر زوال عقل، اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولاً بهتدریج ایجاد شده و پیشرفت میکند.
در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموختههای اخیر محدود میشود ولی بهتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب میبینند. اگرچه هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما با استفاده از داروها میتوان سیر پیشرفت بیماری را کم کرد و از شدت اختلال حافظه و مشکلات رفتاری بیماری کاست. ورود فناوری نانو به حوزهی دارو و پزشکی، امیدها را برای درمان و مهار این بیماری زنده نگه داشته است.
نیلوفر درستی، مجری طرح گفت: در این تحقیق، با استفاده از عصاره گیاه بادرنجبویه، یون فلزی طلا توسط ترکیبات گیاه به نانوذرات فلزی احیا شد و در ادامه پس از بررسی و آزمونهای لازم، مشخص شد این نانوذرات میتوانند گزینه مناسبی برای درمان بیماری آلزایمر باشند.
وی با بیان اینکه این نانو ذرات از خاصیت ضد سرطانی برخوردار هستند، گفت: با توجه به اینکه این نانوذرات توسط عصاره گیاه تهیه شده، بنابراین آلودگی و مشکلاتی که روش شیمیایی از خود نشان میدهد را ندارد؛ ازاینرو، این نانوذرات ایمنتر هستند و عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای مشابه دارند.
درستی اظهار داشت: در طرح حاضر مورفولوژی جدیدی از نانوذرات طلا با کمک عصارهی گیاه بادرنجبویه سنتز شده که قدرت مهار آنزیم کولین استرانز را دارد. آنزیم مذکور عامل بیماری آلزایمر است.
به گفته این محقق، در این پژوهش ابتدا یون فلزی طلا توسط عصاره گیاه بادرنجبویه در شرایط بهینه دمایی، غلظتی، زمانی و pH به نانوذرات طلا تبدیل شده است؛ سپس این نانوذرات توسط روشهای میکروسکوپی و مشخصه یابی TEM، XRD، DLS و SEM-EDAX مورد شناسایی قرار گرفتند و در انتها آزمونهای مربوط به مهارکنندگی و ضدسرطانی صورت گرفت.
به گفته وی، تصاویر میکروسکوپی نشان داده که اندازه نانوذرات طلا ۱۱ نانومتر با مورفولوژی تقریباً کروی است.
این تحقیقات حاصل تلاشهای دکتر نیلوفر درستی- عضو هیأت علمی دانشگاه لرستان و فاطمه جمشیدی، دانشآموخته مقطع کارشناسی ارشد این دانشگاه است. نتایج این کار در مجله Journal of Applied Biomedicine (جلد ۱۴، شمارهی ۳، سال ۲۰۱۶، صفحات ۲۳۵ تا ۲۴۵) به چاپ رسیده است.