به عمل کار برآید به سخندانی نیست

به گزارش خبرنگار مرور نیوز، یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری محمدباقر قالیباف شهردار تهران که خیز دوباره ای برای نشستن روی صندلی ریاست جمهوری برداشته است. مثل تمام نامزدها، ایشان هم با ادعای داشتن برنامه در همه زمینه ها از جمله زمینه فرهنگ پا به میدان گذاشته اما اندکی دقت در عملکرد ایشان و سازمان مطبوعشان یعنی شهرداری در حوزه های مختلف فرهنگی نشان می دهد عملکرد ایشان تنها کارکردی نمایشی داشته و فاقد عمق و تاثیرگذاری کافی است.

البته نباید منکر کارهای انجام شده بود.موسسه تصویر شهر نه تنها یک جشنواره فیلم دارد بلکه در تولید فیلم های مختلفی سرمایه گذاری کرده اما با دقت در این فیلم ها می بینیم تنها قشر اندکی از تهیه کنندگان(در واقع کمتراز انگشتان یک دست)از این سرمایه گذاری های کلان بهره برده اند و این پول ها به بدنه سینمای ایران نرسیده است.

مترو تهران یکی از عرصه هایی است که شهرداری ادعای فعالیت فرهنگی زیاد در آن را دارد و به ظاهر هم می توان شاهد فعالیت های مختلف فرهنگی در مترو بود.اما به نظر می رسد اکثر برنامه های فرهنگی مترو به شکلی شتابزده و بدون برنامه ریزی تنها با نگاهی گذرا به تقویم شکل گرفته و حداکثر نتیجه آن فروختن یک کتاب به مخاطب یا دادن یک پیام(مثلا آشغال نریزید)در میان تئاترهای مناسبتی است و جنس فعالیت ها از نوعی نیست که در ذهن مخاطب ماندگار شود.همین برنامه های محدود هم البته در بعضی از ایستگاه های خاص مترو(مثل ایستگاه ولیعصر)خلاصه شده و بقیه ایستگاه های مترو بهره ای از این ریخت و پاش فرهنگی ندیده اند.

این مسائل البته به فرهنگ در شهر بر می گردد و اگر بخواهیم از فرهنگ شهری، فرهنگ شهر نشینی و فرهنگ تهران سخن بگوییم میزان تخریب بیش از اینها است.اصولا تهران مدت ها است به شهری خاکستری با نماهای شیشه ای براق تبدیل شده است. شهری با خشونت ظاهری که راهکار شهرداری برای رفع این مساله، تبدیل شهر به مثلا گالری هنری با چسباندن تصاویر آثار هنری در بیلبورد ها است. این نکته که تلاش رانندگان برای دیدن دقیق این تابلوها می تواند منجر به تصادف شود، نباید فراموش کرد این کار مثل دادن داروی مسکن به بیمار دردمند است که اثری موقت دارد و وقتی دوران این گالری ها تمام می شود، تهران دوباره چهره خاکستری اش را نشان می دهد.البته این گالری های چند روزه محدود به بیلبورد ها هستند و مثلا روی اتوبوس های شهری نشانه ای از آن ها نمی بینیم.بلکه هر جای ممکن وسایل حمل و نقل شهری به تبلیغ هایی اختصاص یافته که گاهی از شدت زشتی به شعور مخاطب توهین می کنند.

مساله مهم دیگر که قبلا به آن اشاره شد،از بین رفتن فرهنگ تهران است. فروش تراکم بالا و تخریب ساختمان ها و باغات قدیمی برای ساخت برج نه تنها بافت شهری تهران را نابود و فاقد هویت کرده،بلکه جولان دادن به تازه به دوران رسیده های نوکیسه و 4 درصدی ها (به قول همین کاندیدای محترم) باعث شده فرهنگ و آداب سنن تهرانی، روند رو به اضمحلال خود را با سرعت بیشتری دنبال کند و این روزها درصد کمی از ساکنان محلاتی مثل تجریش، یوسف آباد و ...از قدیمی های محلند که از ساختمان های زشت و بلند در مکان زندگی خود شکایت دارند.

کوتاه سخن آنکه انجام کارهای نمایشی و سطحی البته آسان است اما نمی توان با چنین پرونده ای، داعیه دار فرهنگ شد و ادعای داشتن برنامه فرهنگی کرد.