رضا نامی معتقد است برپایی نمایشگاه های هنر جدید در شهرستان ها بسیار خوب است و هنرمندان تهرانی نباید برپایی نمایشگاه های خود را به تهران معطوف کنند.
به گزارش مرور نیوز، رضا نامی درباره نمایشگاه «معبد سرنوشت» بیژن بصیری که این روزها در موزه هنرهای معاصر آبادان افتتاح شده است، گفت: در این نمایشگاه یک چیدمان اتفاق افتاده است اما چیدمانی که با پرفورمنس همراه است و این پرفورمنس را کسانی که داخل فضای نمایشگاهی می شوند کامل می کنند. در واقع صدایی که از راه رفتن تماشاچی ها به وجود می آید در فضای نمایشگاه می پیچد و حرف بسیار مهمی در خود دارد. با این صدا یک سمفونی ایجاد می شود که من را به یاد کارهای «استراوینسکی» می اندازد و می توان گفت این نمایشگاه یک پرفورمنس- چیدمان است .
وی درباره رنگ ها و همخوانی آن با سنگ ها و حجم ها در این چیدمان بیان کرد: رنگ ها در آرامشی که در فضای نمایشگاه وجود دارد بسیار نقش دارد، همچنین تابلوها به دلیل ارتباط رنگی و فرمی که با هم دارند به کار تکامل داده اند. سنگ های آتشفشانی همه از یک جنس و خانواده اند اما فامیلی های مختلفی دارند بنابراین روی هم رفته باید گفت که آثار یک دست و خوبی به وجود آمده است .
نامی اظهار کرد: رنگ آبی که در سقف و بعضی دیوارها وجود دارد می تواند نشانه ای از آسمان باشد و به هرحال در تابلوهایی که تراش داده شده می توانیم بازی های نور را در آن ببینیم اما آویز این سنگ های بزرگ این ایده را به من نمی دهد که به آسمان اشاره دارد، بلکه برعکس سنگینی آن به سمت زمین است. کارهای دیگری که روی پایه گذاشته شده، معمولاً دینامیکشان به طرف آسمان است .
وی با اشاره به اینکه برپایی نمایشگاه های اینچنینی در شهرهای دیگر ایران بسیار قابلیت فرهنگ سازی دارد، گفت: مرکزیت هنر در تهران باعث شده که شهرستان ها به خصوص تعداد زیادی از شهرستان های کوچک و دور افتاده از این مساله محروم باشند و مردمان آن با هنر ارتباط برقرار نکنند و هنر را فقط در طراحی و نقاشی اجسام بی جان بدانند .
نامی در پایان سخنان خود بیان کرد: آبادان یک شهر فرهنگی است و مردم آن به دلیل سابقه ای که داشتند بسیار با دانش هستند. این حرکت خوبی است و هنرمندان خود را کوچک ندانند و فکر نکنند که حتماً کار باید در تهران و آن هم فقط در موزه هنرهای معاصر تهران باشد! این کار باید دوجانبه باشد؛ هم مدیران و هم هنرمندان باید این را بخواهند .
