چهل‌ویکمین اجلاس میراث جهانی یونسکو در ششمین روز کاری خود با ثبت سه محوطه در فهرست میراث جهانی یونسکو ادامه یافت.
به گزارش مرور نیوز، کمیته میراث جهانی یونسکو که چهل‌ویکمین نشست خود را از (یکشنبه 11 تیر) به میزبانی شهر کراکوف لهستان آغاز کرده در ادامه نشست‌ها روزانه خود با ثبت سه اثر فرهنگی متعلق به کشورهای کامبوج، چین و هند در فهرست میراث جهانی یونسکو موافقت کرد.
محوطه باستان‌شناسی «سامبر پری کوک» (کامبوج)
محوطه باستان شناسی «سامبر پری کوک» که با نام «ایشاناپورا» شاخته می‌شود، به عنوان پایتخت امپراطوری «چنلا» در اواخر قرن شش و اوایل قرن هفتم پس از میلاد به اوج شکوفایی رسید. این شهر قدیمی با مساحت 25 کیلومتر مربع دارای یک مرکز شهر محصور با دیوار و همچنین معبدهای گوناگونی است که 10 عدد از آنها به شکل هشت ضلعی هستند که در منطقه جنوب شرق آسیا نمونه‌ای منحصر به فرد است.
سنگ‌های تزئینی این محوطه از مشخصه‌های تزئینی مربوط به پیش از دوران شهر تاریخی «انگکور» در شمال کشور کامبوج است. برخی از این مشخصه‌ها چون سنگ‌های سردر، سنگ فرش‌ها و ستون‌ها، شاهکارهای حقیقی محسوب می‌شوند. هنر و معماری مورد استفاده در این محوطه به عنوان مدل در دیگر مناطق استفاده شد و سنگ بنای سبک منحصر به فرد امپراطوری خمر در دوره انگکور را مهیا کرد.
کولانگسو: سکونت‌گاه تاریخی و بین‌المللی (چین)
"کولانگسو" یک جزیره کوچک در دهانه رود «جیو-لانگ» و در مقابل شهر «ژیامن» است. با افتتاح بندر تجاری «ژیامن» در سال 1843 و تثبیت شدن این جزیره به عنوان یک سکونت‌گاه بین‌المللی، جزیره «کولانگسو» واقع در سواحل جنوب شرقی امپراطوری چین ناگهان تبدیل به یک پنجره حائز اهمیت برای تبادلات خارجی شد.
کولانگسو نمونه‌ای استثنائی از التقاط فرهنگی حاصل از این تبادلات بین‌المللی است. این جزیره میزبان آمیزه‌ای از سبک‌های متفاوت معماری از سبک جنوبی و سنتی فوجیان، سبک غربی و کلاسیک و سبک استعماری واراندا است. مهم‌ترین گواه بر این التقاط سبک‌های مختلف، جنبش جدید معماری با نام سبک «Amoy Deco» است که ترکیبی از سبک‌های مدرن اوایل قرن بیستم و «آرت دکو» است.
شهر تاریخی احمدآباد (هند)
شهر احمدآباد که اطراف آن دیوارکشی شده است در قرن پانزدهم توسط سلطان احمدشاه در کرانه شرقی رودخانه سابرمتی بنا نهاده شد. این شهر دارای میراث معماری غنی از دوره سلطان است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به ارگ «بادرا»، دیواره‌ها و دروازه‌های شهر، مساجد و آرامگاه‌های بیشمار و همچنین معبدهای متعلق به دوره هندو و دیگر دوره‌هاست.
بافت شهری متشکل از خانه‌های سنتی و متراکم در خیابان‌های سنتی و دروازده‌دار شهر است و دارای مشخصه‌های دیگری چون کبوترخانه، چشمه‌های عمومی و بناهای مذهبی است. این شهر از شش قرن پیش تاکنون به عنوان پایتخت ایالت گجرات هند به رشد و شکوفایی خود ادامه می‌دهد.
پیش ار این نیز شهر «الخلیل» در فلسطین، مجموعه پارک ملی پنجاری در امتداد پارک ملی نیجر (جمهوری بنین، بورکینافاسو)، منطقه خط‌الرس آبی یا «Qinghai Hoh Xil» (چین)، مناظر «Landscapes of Dauria» (مغولستان، روسیه)، پارک ملی «National Park» (آرژانتین) و جنگل‌های راش کهن رشته‌کوه‌های کارپات در امتداد دیگر مناطق اروپا (آلمان، اسلواکی، اوکراین و ...) در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند.
چهل‌ویکمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو از تاریخ 2 تا 12 جولای (۱۱ تا 21 تیر) در شهر کراکوف لهستان برگزار می‌شود.
