رسول خطیبی استعفا داد و رفت. آن هم در روزی که تیمش در برابر پرسپولیس ارایه گر بازی خوب و شاید بهترین بازی بود و اگر قدر ضربه پنالتی را می دانست بازی به تساوی کشیده می شد.
به گزارش مرور نیوز، رسول خطبیی به چه بهانه ای استعفا داده؟ به بهانه امتیازات از دست داده و یا تیرگی رابطه با ستاره های تیم و یا فشاری که مدیران به وی آوردند؟ هیچ یک از این ها مورد تایید نیست و بهانه هایی است که به ذهن می آید. رسول خطیبی به هر بهانه ای استعفا داده باشد راه مربیگری برای او ادامه دارد. راهی که در آینده هم برای وی پر چالش خواهد بود و رسول خطیبی نیاز به این دارد که در آتی این چالش ها را بهتر مدیریت کند.
رسول خطیبی با حضور در هر سه تیم تبریزی نشان داده که مربی توانمندی است چرا که اگر مربی توانمندی نبود هیچ گاه هر سه تیم تبریزی به وی اعتماد نمی کردند. هدایت تیم های گسترش فولاد و ماشین سازی به لیگ برتر معرف بخشی دیگر از توانمندهای رسول است. اگر چه در تراکتورسازی فرصت و بهای لازم به رسول داده نشد اما ناکامی در گسترش فولاد و ماشین سازی هم به رسول برمی گردد همان طور که هدایت این تیم به لیگ برتر به نام او نوشته شد.
هیچ کس بهتر از رسول خطیبی علت ناکامی ها را نمی داند و هیچ کس بهتر از او نمی تواند به خودش فکر کند.
حضور در این تیم ها درس های خوبی به وی داده. می گویند تجربه بی رحم ترین آموزگار دنیاست. ابتدا مزد می گیرد و بعد درس می دهد. رسول خطیبی مزد را داده و مزد استعفا از ماشین سازی بوده. حال تجربه کسب کرده. تجربه ای که می تواند در آتی مسیر مربیگری رسول را تغییر دهد.
فرصت پیش آمده فرصت خوبی است که رسول در خلوت واکاوی کند. علت عدم نتیجه گیری. تجربیات به دست آمده. راهکارها و رفتارهای اشتباه و در نهایت هر آنچه که سبب شده این تیم خوب با مهره های خوب – خوب نتیجه نگیرد.
فوتبال ادامه خواهد داشت. هم برای رسول خطیبی و هم برای ماشین سازی. مهم درس گرفتن از اتفاقات و تکرار نکردن اشتباهات گذشته در آینده و در نهایت اصلاح رفتار است.
