کودتای کی روش در فوتبال با اخراج هفت بازیکن ملی پوش پرسپولیس وارد مرحله تازه ای شده و به نظر می رسد این بار مرد پرتغالی دیوار ارتش سرخ را هدف قرار داده است.
به گزارش خبرنگار مرور نیوز، با اعلام جنگ روانی برانکو علیه کی روش و تیم ملی فوتبال، فضای ملتهب حاکم بر تیم ملی، بیان بی تأثیر بودن تمرینات کی روش از سوی برانکو و نیز پدید آوردن التهاب روانی در مستطیل سبز تیم ملی، سرمربی پرتقالی در اقدامی بی سابقه و البته تأمل برانگیز هفت بازیکن پرسپولیس را از ترکیب تیم ملی در اردوی امارات اخراج و روانه تهران کرد تا بیش از پیش روابط پرسپولیس و تیم ملی و به ویژه شخص برانکو و کی روش تیره تر و ملتهب تر شود.
برانکو با پرسپولیس توانست نتایج درخوری در نیم فصل نخست لیگ برتر کسب کند و با قهرمانی در نیم فصل به استقبال تعطیلات زمستانی برود تا با فراغ بال در اندیشه نیم فصل دوم و به ویژه رقابت های لیگ قهرمانان آسیا باشد، اما؛ با توجه به اعلام اسامی ملی پوشان برای اردوی امارات از سوی کی روش هجمه برانکو علیه کی روش ابعاد تازه ای یافت تا جایی که چندین بار عملکرد کی روش را زیر سوال برده و نقد کرد. با ملتهب شدن این فضا کی روش نیز در تصمیمی قاطع و بحث برانگیز هفت ملی پوش دعوت شده به اردو را از امارات به تهران برگرداند تا ثابت کند که در تصمیم خود در امور فنی فوتبال قاطع است.
کی روش که پیش از این نیز با دعوت نکردن از بازیکنان کلیدی در دوران سرمربیگری خود از جمله سید مهدی رحمتی باعث تعجب بسیاری از کارشناسان فوتبال شده بود به خوبی ثابت کرد که توانایی بالایی در راستای جذب بازیکنان جایگزین دارد و از جمله با علیرضا حقیقی توانست خلأ پست دروازه بانی تیم ملی را پر کند. حال با توجه به این که او تا فروردین سال بعد دیدار رسمی و مهمی در کارنامه کاری خود ندارد، بی شک می تواند با استعدادیابی ذاتی خود، خلأ موجود را پر کند.
کودتای کی روش در فوتبال با اخراج این هفت بازیکن وارد مرحله تازه ای شده و به نظر می رسد این بار دیوار ارتش سرخ را هدف قرار داده است. دیواری که برانکو ایوانکوویچ با تدبیر خود بنا نهاد و توانست پایه های آن را هم استوار سازد، اما؛ کی روش به خوبی ثابت کرده که حرف و عملش یکی است و رفتار او به ویژه درباره تیم ملی و حواشی آن ثبات دارد. اصرار او بر حفظ برخی بازیکنان و یا خط خوردن برخی دیگر که در تفکرات او جایی ندارند و حتی پافشاری او برای به دست آوردن امکانات لازم برای تیم ملی از جمله این موارد است.
به نظر می رسد مرد پرتقالی تا به چیزی اعتقاد نداشته باشد آن را عملیاتی نمی کند. حال باید دید استراتژی کی روش در این مورد چیست؟
برانکو اگر چه در آغاز این کشمکش کی روش را سیبل هدف خود قرار داده بود، اما؛ تیری که کی روش از کمان خود به سمت او پرتاب کرده به مراتب تأثیرگذارتر و حتی مخرب تر به هدف خورده تا تیر برانکو.
شدت و قدرت توپخانه کی روش که سابقا هم نشانه هایی از آن را در عرصه مدیریتی و سخت افزاری برای تیم ملی شاهد بوده ایم، برای ما ناآشنا نبوده و نیست. بی شک استقلال مدیریتی و فنی کی روش بر همگان مبرهن است و باید منتظر بود و دید که باد پرچم توپخانه کی روش به کدام سو خواهد وزید و جواب پروفسور کروات ارتش سرخ به این توپ اندازی مرد پرتغالی چه خواهد بود؟ و سرانجام کدام یک می تواند مچ دیگری را در مستطیل سبز فوتبال بخواباند؟ و آن که زیان می کند چه کسی خواهد بود؟ و آیا کی روش می تواند جانشینان درخوری به جای این بازیکنان انتخاب کند یا خیر؟
آنچه که در این میان مهم و حیاتی به نظر می رسد تیم ملی فوتبال ایران است که در آستانه رقابت های انتخابی جام جهانی نیاز به آرامش دارد نه آتش بازی بی تدبیرانه که دود آتش آن به چشم فوتبال ما خواهد رفت و بس.
