همچنان برای کسب مدال‌های بیشتر وزنه می زنم

به گزارش مرور نیوز به نقل از سایت کمیته ملی پارالمپیک، سیامند رحمان وزنه بردار 100+ کیلوگرم ایران با تاکید بر سختی‎هایی که باید برای کسب مدال در عرصه‎های مختلف ورزش متحمل شد، اظهار داشت: خیلی باید سخت، بی‎وقفه، طاقت فرسا و البته با هدف تمرین کرد تا در میدانی مانند پارالمپیک مدال گرفت، اما وقتی خوشحالی اطرافیان مثل هم تیمی‌ها و به خصوص مردم را بابت این موفقیت و مدال به دست آمده می‌بینیم، خستگی‎مان کاملا فراموش می‌شود.

وی با اشاره به واکنشی که دیگر ورزشکاران کاروان ایران پس از کسب مدالش در پارالمپیک داشتند، تصریح کرد: دست تک‎تک آنها را می‎بوسم، خیلی به من لطف داشتند. شور و نشاطی که در چهره آنها مشخص بود، باعث شد همه خستگی‎های چند ماهه من از تنم خارج شود.

این وزنه‌بردار ملی‎پوش گفت: زمانی‌که وارد سالن مسابقات می‎شدم دقیقا به این موضوع فکر می‎کردم که رکورد جهانی را تغییر بدهم. این حس را داشتم که می‎توانم از عهده انجام این کار بر بیایم. یادم می‎آید قبل از اعزام به ریو، با پدر و مادرم هم در مورد هدفی که برای رکوردشکنی داشتم، صحبت کرده بودم. خدا را شکر با تمریناتی که داشتم توانستم از عهده انجام این کار بربیایم.

رحمان خاطرنشان کرد: طی یک سال و نیم گذشته با کمک فدراسیون جانبازان و کمیته ملی پارالمپیک به طور مستمر و با تمام وجود در اردوها تمرین می‎کردم. با این هدف و امید که رکوردهای تاریخی کسب کنم. اینگونه تمرینات و البته قولی که به مردم کشورم برای کسب بهترین رکوردها داده بودم، باعث شد به وزنه 300 کیلویی اکتفا نکنم و برای بالا بردن وزنه سنگین‌تر اقدام کنم.

ملی‌پوش وزنه برداری معلولان ایران که در بازی‌های پارالمپیک لندن با مهار وزنه 280 کیلوگرمی رکورددار بازی‎ها شد، تاکید کرد: یک ماه و نیم از پارالمپیک ریو گذشته است اما هنوز مرور خاطرات این دوره بازی‎ها برایم لذتبخش است و از آنها به نوعی انرژی می‎گیرم. خیلی از لحظات این بازی‎ها برایم ماندگار است؛ مثل لحظه‎ای که توانستم با موفقیت وزنه 300 کیلویی را بالای سر ببرم. البته جذاب ترین لحظه پارالمپیک همان زمانی بود که وزنه 310 کیلویی را مهار کردم و بعد از آن شنیدن صدای پدر و مادرم و انعکاس خبر شعف و شادی ملت ایران از موفقیتم جزو لحظه‌های نایاب حضورم در ریو بود.

وی تصریح کرد: واکنش دیگران و به خصوص مردم از مدال‎آوری انگیزه‎ای مضاعف در من ایجاد می‎کند. این موضوع در کنار حمایت مسئولان ورزش جانبازان و معلولان در ایران و البته توکل به خدا باعث می‎شود، سختی و دشواری بابت ادامه کار در عرصه ورزش و وزنه برداری نداشته باشم. کماکان به فکر کسب افتخارات در این حرفه خواهم بود. همچنان کسب مدال‎های خوش‎رنگ در عرصه‎های مختلف را به عنوان اولویت‎های مهم در برنامه دارم و با این هدف به امید خدا زیر نظر مربیان تمریناتم را دنبال می‎کنم.