بیماری دست، پا و دهان چگونه درمان می‌شود؟

به گزارش مرور نیوز، به تازگی گزارش‌هایی مبنی بر دیده شدن ضایعات تاولی در پوست عنوان شده که والدین را نگران و این تصور را ایجاد می‌کند که فرزندشان به آبله میمونی مبتلا شده است. اما این ضایعات پوستی نتیجه بیماری «دست، پا و دهان» است و جای نگرانی نیست.

گفتنی است که این بیماری یک بیماری جدید نیست و سالیان سال است که وجود داشته.

بیماری «دست، پا و دهان» چیست؟

بیماری دست، پا و دهان یا HFMD، یک بیماری ویروسی نسبتاً شایع در بین کودکان است. لازم به یادآوری است که این بیماری، مشابه بیماری دهان و پا نیست که به نام تب برفکی نیز شناخته می‌شود و حیوانات را مبتلا می‌کند.

علل ایجاد بیماری دست، پا و دهان

 بیماری دست، پا و دهان می‌تواند توسط ویروس‌های مختلفی و بیشتر از همه، توسط ویروس کوکساکی به وجود آید. این بیماری بیشتر در کودکان زیر پنج سال خود را نشان می‌دهد، اما بزرگسالان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. بدن افراد بزرگسال آنتی‌بادی‌هایی ایجاد می‌کند و به بیشتر ویروس‌های عامل این بیماری ایمن هستند اما با این وجود هم می‌توانند باز هم بیماری را بگیرند اگر، از طریق ویروس متفاوتی آلوده شوند.

شیوع بیماری دست، پا و دهان در فصول بهار، تابستان و پاییز اتفاق می‌افتد. کودکان معمولا بدون درمان در عرض یک هفته تا ۱۰ روز بهبود پیدا می‌کنند، اما در موارد بسیار نادر، این بیماری می‌تواند به مننژیت ویروسی یا آنسفالیت و التهاب مغز منجر شود.

در مورد مسری و واگیردار بودن بیماری دست، پا و دهان در کودکان باید گفت که این بیماری مسری است و ویروس می‌تواند از طریق ترشحات بینی و گلو، مایع موجود در تاول‌ها، یا مدفوع منتقل شود. این بیماری در طول هفت روز اول بروز علائم در کودک، مسری‌تر است اما ویروس تا هفته‌ها بعد هم می‌تواند منتقل شود.

همچنین اگر در حین بارداری در معرض بیماری دست، پا و دهان قرار بگیرید، احتمال این که جنین در حال رشد تحت تأثیر آن قرار بگیرد بسیار اندک است، اما در هر حال این موضوع باید به اطلاع پزشک رسید. دست‌های خود را به طور مرتب بشویید، به ویژه پس از عوض کردن پوشک یا رسیدگی به کودک بیمارتان. شما همچنین می‌توانید دستکش بپوشید تا ریسک ابتلا خود را به حداقل برسانید.

درمان

 درمان بیماری دست پا دهان حمایتی است. نیازی به تجویز داروهای ضد ویروسی نیست و بیماران ندرتاً در صورت بروز عوارض شدید نیازمند بستری هستند. موارد مورد نیاز به بستری شامل عدم توانایی در تغذیه، کم آبی، عوارض عصبی مثل انسفالیت، مننژیت و فلج شل، عوارض قلبی مثل میوکاردیت و در موارد شک به اگزما هرپتیکوم است. درمان حمایتی شامل تجویز بروفن یا استامینوفن برای کنترل درد و تب می باشد. تجویز ترکیبات موضعی حاوی لیدوکائین خوراکی توصیه نمی شود. همچنین تجویز ترکیبات موضعی دیگر مثل دیفن هیدرامین، کائولین و پکتین توصیه نشده است.

پیشگیری

رعایت بهداشت دست مهمترین رکن پیشگیری از ابتلا به این بیماری می باشد. سطوح در معرض تماس با ترشحات تنفسی یا گوارشی بیمار مبتلا باید ضدعفونی شوند.  مراقبان کودک مبتلا باید حین و بعد از تعویض پوشک بهداشت دست را رعایت کنند. استراحت در منزل برای کودکانی که تاول های باز زیادی دارند (برای جلوگیری از عفونت پوستی ثانویه) یا آبریزش شدید ناشی از ضایعات دهانی دارند ممکن است ضروری باشد. تا زمان اتمام علایم بیماری رعایت احتیاطات تماسی ضروری است.