صدور کارت های هوشمند دانشجویی با بهای 30 هزار تومان در دانشگاه تهران، همه ساله برای دانشجویان نو ورودی انجام می شود که «احمد خضری»، مدیر کل روابط عمومی این دانشگاه، جمعیت آنها را 12 هزار تن اعلام کرد.
هر چند در سال های اخیر، افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو برای مسوولان دانشگاه های کشور محدودیت هایی را در ارائه تسهیلات مناسب به دانشجویان ایجاد کرده، بررسی ها نشان می دهد، همین موضوع فرصت مناسبی را در اختیار آنها قرار داده تا به درآمدزایی از جمعیت زیاد دانشجویان پذیرفته شده فکر کنند.
مدیران ارشد دانشگاه تهران، در سال های اخیر، تنها به بهانه صدور کارت هوشمند دانشجویی، از هر یک از دانشجویان ورودی خود، 30 هزار تومان دریافت می کنند؛ مبلغی که البته در دانشگاه های دیگر به مراتب پایین تر است و در مقایسه با سایر کارت های هوشمند که در دست شهروندان است، نیز از نظر قیمت، اختلاف فاحشی دارد.
صدور کارت های هوشمند دانشجویی با بهای 30 هزار تومان در دانشگاه تهران، همه ساله برای دانشجویان نو ورودی انجام می شود که «احمد خضری»، مدیر کل روابط عمومی این دانشگاه، جمعیت آنها را 12 هزار تن اعلام کرد؛ جمعیتی که مجبورند برای رسیدن به صندلی خود در این دانشگاه در چندین گام هزینه هایی را متقبل شوند که هرچند به ظاهر ناچیز است، در مجموع برای مدیران این دانشگاه مبلغ قابل ملاحظه ای را جدا از ردیف بودجه های تعریف شده از منابع بیت المال، فراهم می کند.
در رابطه با هزینه 30 هزارتومانی که دانشگاه تهران از دانشجویان نو ورود خود برای صدور کارت دانشجویی می گیرد، اولین نکته ای که به ذهن می رسد، این است که بررسی هزینه صدور کارت های هوشمند، مشابه نظیر عابربانک های صادره توسط بانک ها، کارت بلیت سیستم های حمل و نقل شهری، کارت هوشمند ملی، کارت هوشمند پایان خدمت و نیز کارت های هوشمند سایر دانشگاه ها از هزینه نهایی صدور کارت دانشجویی دانشگاه تهران کمتر است.
برای مثال، هزینه صدور کارت هوشمند سیستم حمل و نقل شهرداری تهران، فقط 5 هزار تومان، هزینه صدور کارت هوشمند ملی و صدور کارت پایان خدمت نیز 20 هزار تومان و نیز صدور کارت های بانکی هوشمند با پرداخت تنها 2 هزار تومان ممکن است.
اما پرسش مطرح این است که مرجع نهایی تصمیم گیرنده در مورد هزینه صدور کارت های دانشجویی کیست و علت وجود تفاوت فاحش در بین تعرفه نهایی این کارت های دانشجویی در دانشگاه های مختلف چیست؟ آیا دانشگاه تهران در این زمینه در کنار صدور کارت دانشجویی نوعی برند فروشی نکرده و از شوق پذیرفته شدگانی که منتظر دریافت کارت منتسب به دانشگاه تهران هستند، سوءاستفاده نمی کند؟!
جدا از موارد اشاره شده، موضوع قابل توجه دیگر آنکه هرچند شهروندان در انتخاب کارت های هوشمند دیگر تا حدود زیادی مختار هستند، دانشجویان برای دریافت کارت دانشجویی مجبور هستند و این موضوع زمینه ای را فراهم می کند تا به عبارتی، یک مجموعه از مشتریان دائمی برای دانشگاه به صورت سالانه فراهم شوند.
موارد بالا نشان می دهد دریافت هزینه های گزاف از دانشجویانی که بعضاً شرایط مالی مناسبی نیز ندارند، در دانشگاه تهران به یک رویه تبدیل شده و مسوولان این دانشگاه در موارد مختلف همانند برگزاری آزمون زبان عمومی عملکرد مشابهی دارند. آنها در این آزمون که شرکت کنندگانش از همه دانشگاه های کشور هستند، در حالی از هر دانشجو 150 هزارتومان پول دریافت می کنند که وزارت علوم آزمون زبان عمومی مشابه خود را (msrt) با هزینه60 هزار تومان برگزار می کند.
بنا بر آنچه آمد، ورود دستگاه های نظارتی و نهادهای هماهنگ کننده مالی وزارت علوم به جزئیات تصمیم گیری های مالی در دانشگاه ها، بیش از پیش احساس می شود؛ اقدامی که هرچند حقوق از دست رفته گذشتگان را احیا نمی کند، می تواند یک نظام مالی شفاف، هماهنگ و مبتنی بر رفاه دانشجویی را برای آیندگان به همراه داشته باشد.
