یک هنرمند بافت پارچههای سنتی گفت: رشتههای مربوط به بافت پارچههای سنتی به حمایت نیاز دارند و دولت باید از آنها حمایت کند تا به رونق گذشته خود برگردند. این رشتهها درآمدزایی بالایی دارند به شرط آنکه رونق بگیرند تا برگشت مالی برای آن ایجاد شود.
به گزارش مرور نیوز، مرکز آموزش و احیای هنرهای نساجی استان یزد در دومین سفر زهرا احمدیپور - رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری - به این استان و در اسفندماه سال گذشته افتتاح شد. در حال حاضر دو دستگاه زریبافی، یک دستگاه ترمهبافی و چهار دستگاه عبابافی در خانه «باغی» راهاندازی شده است و روحالله دهقانی و عبدالعلی نعیمایی - دو پژوهشگر فعال در حوزه بافت پارچههای سنتی - آخر هر هفته به یزد سفر میکنند تا بتوانند 20 هنرجویی را که متقاضی یادگیری بافت پارچههای سنتی هستند، تربیت کنند.
روحالله دهقانی درباره فعالیتهای که در این خانه انجام میشود، به ایسنا توضیح داد: سال 1394 یک دستگاه زریبافی را برای یزد ساختیم که تا سال 1395 بدون استفاده مانده بود و در خانه «حیران» که به خانه «باغی» متصل است، نگهداری میشد. در حال حاضر این دستگاه همراه دستگاه ترمهبافی و عبابافی در خانه «باغی» قرار دارد و هنرجویان با آن مشغول به کار هستند.
او ادامه داد: دورههای آموزشیای برای تربیت نیروهای متخصص گذاشتهایم تا بتوانند با دستگاهها کار کنند و وقتی حرفهای شدند، با حمایتهای دولتی برای خودشان دستگاهی تهیه کنند و مشغول به کار شوند.
این هنرمند که نشان درجه یک هنری دارد، گفت: ما از سال 1395 همکاری با سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یزد را شروع کردیم تا بتوانیم دورههای آموزشی در این زمینه برگزار کنیم. اکنون نیز در حال تربیت 20 هنرجو هستیم که 10 نفر در رشته ترمهبافی و 10 نفر در رشته رزیبافی مشغول به کار هستند.
دهقانی درباره وضعیت فعلی هنر پارچهبافی سنتی در یزد، اظهار کرد: خوشبختانه این رشتههای هنری در یزد از حالت رکود درآمدهاند و در حال احیا هستند. اگرچه این رشتهها به واسطه ساخت دستگاه، زنده نمیشوند و لازمه آن آموزشهایی است که باید اتفاق بیفتد تا افراد بیشتری برای ادامه دادن این هنر تربیت شوند. وقتی اشتغال در این رشته بیشتر شود، مردم نیز با این هنر بهتر آشنا میشوند که موجب رونق بازار آن خواهد شد.
او با بیان اینکه بیشتر متقاضیان برای یادگیری بافت پارچههای سنتی، جوان هستند، گفت: متاسفانه آموزش رشته زریبافی و ترمهبافی بهصورت آکادمیک وجود ندارد؛ اما متقاضیانی که در این دورهها شرکت کردهاند، به نحوی با نساجی مرتبط هستند و دانشی از این رشته دارند. برای مثال ما هنرجویی داریم که مهندس نساجی صنعتی است و اشتیاق دارد یک کار سنتی را یاد بگیرد و آن را ادامه دهد. همچنین کسی را داریم که در کارخانه نساجی، طراحی صنعتی پارچه انجام میدهد، اما در دورههای آموزش و احیای هنرهای نساجی شرکت کرده تا زریبافی سنتی یاد بگیرد.
این هنرمند ادامه داد: وقتی این دورههای آموزشی تمام شود، سازمان میراث فرهنگی باید از این افراد حمایت کند تا آنها بتوانند دستگاهی تهیه کنند و این کار را ادامه دهند. ما چنین مشکلی را در تهران هم داریم. از سال 92 به حدود 30 نفر آموزش دادهایم، اما یک نفر هم در این رشته جذب یا فعال نشده است.
دهقانی افزود: این رشته درآمدزایی بالایی دارد، به شرط آنکه رونق بگیرد تا برگشت مالی برای آن ایجاد شود. ما افراد ثروتمند، کم نداریم که بخواهند از پارچههای فاخر ایرانی لباس تهیه کنند؛ اما چون اطلاعاتی از این هنر و پارچه ایرانی ندارند متاسفانه به سمت پارچههای خارجی میروند.
این هنرمند هر پنجشنبه به یزد سفر میکند و جمعه شب به تهران برمیگردد تا بتواند روز شنبه در محل کارش حاضر شود. او و همکارش باید این کار را بهمدت یک سال ادامه دهند تا هنرجویان یزدی بتوانند روی پای خودشان بایستند.