بر اساس تازه‌ترین گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، سالانه حدود 91 تا 93 میلیون تن انواع آبزیان در جهان صید می‌شود و ارزش صادرات محصولات غذای دریایی که از بیشترین سطح خرید و فروش در جهان برخوردار است، در سال 2016 به رقم 142 میلیارد دلار رسید.
به گزارش مرور نیوز، نمایندگی فائو در جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که گمانه زنی های این سازمان نشان می دهد، سالانه حدود 26 میلیون تن انواع آبزیان به صورت غیرقانونی، گزارش نشده و بی‌قاعده (IUU) در اقیانوس‌ها صید می شود که این امر عملا موجب آسیب به اکوسیستم‌های دریایی و اخلال در مدیریت پایدار شیلات در سطحی بین المللی شده است.
این در حالی است که هم اکنون اقداماتی به رهبری فائو برای تعیین استانداردهای مورد توافق بین‌المللی که می‌تواند به تدوین برنامه اسناد صیادی منجر شود، در حال انجام است. هدف از این اقدام بیرون آوردن، محصولات صیدهای غیرقانونی از قفسه‌های فروشگاه‌ها و سفره‌های مصرف‌کنندگان است.
اخیرا پیش‌نویس «دستورالعمل‌های داوطلبانه درباره برنامه اسناد صیادی» که حاصل پنج سال مذاکره مداوم است، وارد مرحله نهایی شده و هم‌اکنون پیش‌نویس آن آماده تصویب تمامی اعضای فائو در کنفرانس دو سالانه حکام این آژانس سازمان ملل، در تاریخ سوم تا هشتم جولای 2017 (۱۲ -۱۷ تیر ۱۳۹۶) است.
پس از تصویب این دستورالعمل‌ها در کنفرانس مذکور، آنها به عنوان «استانداردهای طلایی» بین‌المللی برای دولت‌ها و صاحبان کسب‌وکار عمل خواهند کرد تا نظام هایی برای رهگیری صیادی از نقطه صید تا سراسر زنجیره غذایی - از «دریا تا سفره» - ایجاد کرده و از ورود محصولات صید شده غیرقانونی به بازار جلوگیری کند.
برنامه اسناد صید، ره‌یافتی برای کاهش تجارت آبزیانی که به صورت غیرقانونی صید شده‌اند، ارائه می‌کند. بر اساس این برنامه در گام نخست، مقامات دولتی، قانونی بودن صید ها را تایید کرده و اقدام به صدور مجوز حمل‌ونقل می کنند؛ سپس این اسناد به همراه آبزیان صید شده در بازارهای داخلی و بین‌المللی ارائه می‌شود. در بازارهایی که برنامه اسناد صید مورد استفاده قرار می گیرد، تنها آبزیانی که دارای مجوز معتبر هستند، می‌توانند صادر شده یا خرید و فروش شوند.
صید غیرمجاز، فراتر از میزان تعیین شده، صید گونه‌های حفاظت شده، و استفاده از انواع ابزارهای غیرقانونی در میان شایع‌ترین جرائم حوزه صید غیرقانونی، گزارش‌نشده و بی‌قاعده (IUU) به شمار می روند.
این نوع اقدامات نه تنها در مجموع صنعت جهانی غذای دریایی را تضعیف می‌کند، بلکه بالاخص برای میلیون‌ها انسان در سراسر جهان که معیشت و منبع حیاتی‌شان برای تأمین پروتئین و ویتامین وابسته به صیادی است، می‌تواند فاجعه‌برانگیز باشد.
