سرویس بین الملل- ملت الجزایر ماه نوامبر را سرآغاز تعیین سرنوشت کشور خود می داند چرا که در آن مبارزاتی را آغاز کرد هر چند پرهزینه و سراسر رنج، اما یادآور افق رهایی از ۱۲۴ سال استعمار نظامی فرانسه است.
به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل مرور نیوز، ملت مبارز الجزایر که اکنون نیز روحیه ضد استعماری و ضد استکباری خود را حفظ کرده است و همواره از ملت های مظلوم همچون فلسطین حمایت می کند طی این سالها همواره و به رغم افت و خیزها در اوضاع سیاسی کشور همچنان با راه شهیدان خود زیسته است و اکنون نیز صادقانه مجاهدان و شهیدان خود را عزیز می دارد.
اول نوامبر سال 1954 میلادی است و 124 سال از استعمار فرانسه در الجزایر می گذرد و پاریس نشینان مغرور از برگزاری جشن
صدمین سال تولد ˈالجزایر فرانسوی حتی تصور آن را هم نمی کنند که هفت سال دیگر مجبور به ترک این سرزمین و بازگرداندن
استقلال آن خواهند شد. ملت مسلمان الجزایر با مبارزات خود در طول این سال ها نشان داد که تنها خاکش و نه اراده و ایمانش به اشغال استعمارگران در آمده است.
۲۲ مجاهد انقلابی الجزایر درنشست اول نوامبر ۱۹۵۴ میلادی ( سال ۱۳۳۳ (به اشغالگران فرانسوی نشان دادند که نزدیک به یک قرن و نیم استعماری، گذشت چندین نسل و کشتار فراوان، برای به زانو درآوردن ایمان و هویت یک ملت، کافی نبوده است.
این مجاهدان الجزایری که بعدها همگی از مردان بزرگ انقلاب و الجزایر مستقل شدند، نقطه عطفی در تاریخ الجزایر و منطقه ایجاد کردند و سرنوشت ملت الجزایر و حتی دولت های فرانسه را تغییر دادند. مردان اول نوامبر با اعلام علنی آغاز جنگ مسلحانه با استعمار به جای مبارزات پراکنده که به راحتی سرکوب می شد، این شیوه را به عنوان تنها راه باقیمانده برای مقابله با استعمار در پیش گرفتند.
دیدوش مراد، رابح بیطاط، قرین بلقاسم، العربی بن مهیدی ، مصطفی بن بولعید، محمد بوضیاف، باجی مختار ، بن عبدالمالک رمضان و زیغود یوسف از جمله این مردان بودند. این افراد در بیانیه ای که مفاد آن هنوز با گذشت بیش از نیم قرن به عنوان اصول ملی و انقلابی الجزایر مورد احترام مردم این کشور است، به استعمارگران فرانسوی اعلان جنگ کردند. جنگی با هدف بازستانی آزادی و استقلال الجزایر از استعمار چکمه پوشان فرانسوی.تأکید بر ریشه ها و اصول اسلامی، عربی و ملی الجزایر و عزم راسخ برای دفاع از آن در برابر سیاست های استعماری فرانسه، روح حاکم بر این بیانیه بود که همچنان زینت بخش دیوار خانه ها و اداره ها در الجزایر است.
امری که بی تردید چندان خوشایند دولت امروز فرانسه که هنوز در سکوت خبری رسانه های غربی از بسیاری از فرصتهای اقتصادیاین مستعمره سابق بهره و نصیب می برد، نیست.از آن زمان تا روز استقلال یعنی پنجم ژوئیه سال ۱۹۶۲ ،ملتی که تنها ۱۰میلیون نفر بود بیش از یک میلیون شهید تقدیم آزادی واستقلال خود کردند تا رکوردی بزرگ در تاریخ مقاومت ملت ها به ثبت برسانند.
عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس جمهوری الجزایر نیز که از مجاهدان دوران مبارزه با استعمار فرانسه بود و در بین مردم این کشور از جایگاه خوبی برخوردار است، تا کنون در دو دوره ریاست جمهوری خود از سال ۱۹۹۹ توانسته است چهره امنیتی، سیاسی و اقتصادی کشور را به کلی تغییر دهد و بسیاری از بحران های گذشته ناشی از خشونت های دهه ۹۰ را پشت سر بگذارد.
آنچه از فضای امروز الجزایر بر می آید این است که مردم این کشور به پشتوانه سیاست های اصلاحی رئیس جمهوری ۷۵ ساله
به انتظار نشسته و به آن آمید بسته اند. این درحالیست که فرانسه با سیاست های استعماری نوین خود همچنان در صدد حضور بیشتر در الجزایر و عادی سازی روابط با این کشور است.
روز اول نوامبر در الجزایر تعطیل رسمی است و شبکه های تلویزیونی و رادیویی این کشور نیز با پخش تصاویر و سرودهای حماسی یاد و خاطره این روزها را برای مردم الجزایر یادآور می شوند. مردم و نهادهای دولتی نیز با آذین بندی خیابان ها و میادین این روز را گرامی می دارند. اول نوامبر سال ۱۹۵۴میلادی روز آغاز مبارزه با استعمار فرانسه و پنجم ژوئیه ۱۹۶۲ میلادی (سال ۱۳۴۱ (روز بازیابی استقلال الجزایر، هر دو به عنوان روزهای ملی الجزایر به شمار می روند و جایگاه ویژه ای در نزد دولت و ملت این کشور دارند.
