رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: در دوران طاغوت و رژیم پهلوی دشمنان اسلام به دنبال تغییر کاربری حوزه‌های علمیه و واژه روحانیت بودند و حتی گروهی از روشنفکران غرب زده این شبهه را در اذهان مردم ایجاد می‌کردند.
به گزارش مرور نیوز، آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی همزمان با سالروز ولادت پیامبراکرم(ص) و امام صادق(ع) در آیین عمامه‌گذاری جمعی از طلاب موسسه امام خمینی(ره) با بیان اینکه شیاطین دام‌های خود را با ظاهری موجه و زیبا ارائه می‌کنند، اظهار کرد: روشنفکران غرب‌زده دوران طاغوت شبهه می‌کردند که بابی به نام روحانی یا روحانیت در منابع دینی اسلام وجود ندارد، بلکه واژه روحانی برگرفته از دین مسیحیت است و در دین مسیحیت است که دستگاهی به نام روحانیت وجود دارد.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به ادعاهای روشنفکران غرب‌زده اشاره و تصریح کرد: آن‌ها ادعا می‌کردند که در اسلام، عالِم داریم و عالم بودن هم اختصاص به طلاب حوزه‌های علمیه ندارد، بلکه هر فردی که علمیت داشته باشد و مشغول فعالیت‌های علمی شود، عالم نامیده می‌شود که همه این شبهه‌ها برای تخریب روحانیت بود.
وی ادامه داد: در دوران قبل از انقلاب اسلامی برای از میان بردن مظاهر و آثار دینی، فعالیت‌های بسیاری از جمله تغییر کاربری حوزه‌های علمیه و ممنوعیت لباس روحانیت و برگزاری عزاداری اباعبدالله(ع) صورت گرفت تا اسلام از میان جامعه به پستوها برود.
استاد حوزه با بیان اینکه لباس روحانیت یک سمبل است، اظهار کرد: سمبل و نماد نشانگر حقیقت و واقعیت است، گرچه دلالت سمبل‌ها بر حقایق، قراردادی است و در زندگی انسانی سمبل‌های فراوانی وجود دارد که بدون آن‌ها زندگی فلج خواهد شد.
آیت‌الله مصباح یزدی تبیین کرد: برخی از سمبل‌های زندگی، رفتاری هستند، مانند برخاستن هنگام ورود یک فرد برای احترام به وی و اگر بخواهیم لفظ را جایگزین حرکت کنیم، خود لفظ نیز سمبلی قراردادی برای بیان یک معناست.
رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با بیان اینکه تمام اعمال عبادی ما نیز سمبل هستند، توضیح داد: نماز، مناسک حج، مانند طواف به دور خانه کعبه، رمی جمرات و قربانی کردن، نمادهایی برای ابراز بندگی انسان در مقابل خداوند هستند، چراکه به عنوان مثال در عمل قربانی کردن کار ما نمادی از ذبح اسماعیل توسط حضرت ابراهیم(ع) است و ما در واقع کار حضرت ابراهیم(ع) را یادآوری می‌کنیم.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم افزود: فلسفه این لباس(روحانیت) آن است که مردم با دیدن روحانیون به سمت اخلاقیات گرایش پیدا می‌کنند و ما باید مراقبت کنیم از این لباس و هم در گفتار و کردار عالم به عمل باشیم.
