نماینده مردم خمین در مجلس شورای اسلامی گفت: امروز آن درب بسته کشور که همه چیز را به روابط برجامی با آمریکا و اتحادیه اروپا سنجاق کرده بودیم باز شده و ما از این انحصار خارج شده‌ایم و فرصت مطلوبی پیش روی کشور قرار گرفته است.
علیرضا نظری در گفت‌وگو با مرورنیوز، درباره اینکه ریل‌گذاری دولت سیزدهم در حوزه سیاست خارجی تا چه اندازه در ارتقای جایگاه اقتصادی ایران در سطح بین‌الملل موثر بوده گفت: مساله رشد جزیره‌ای در دنیا ممکن نیست. درواقع بخش عمده‌ای از رشد کشورها در تعامل با دیگر کشورهای جهان صورت می‌گیرد. جمهوری اسلامی ایران هم از این کلیت مستثنا نیست. اینکه ما استفاده از ظرفیت‌های داخلی را در دستور کار داشته باشیم اساس و اصل کار است. اما رشد و شکوفایی کشور در تعاملات سازنده و استفاده از ظرفیت‌ها و مزیت‌های خوب کشورهای هدف محقق می‌شود. به همین جهت اقداماتی که در دولت جدید صورت گرفته در بحث ارتباط با همسایگان، گسترش ارتباطات با کشورهای آسیای میانه و منطقه اورآسیا و گسترش روابط اقتصادی با عراق و رفع مشکلات با کشورهای حاشیه شمالی از جمله تاجیکستان که به تحقق مبادلات گازی با آن منطقه انجامیده در همین راستا صورت گرفته است.
نظری یادآوری کرد: حالا ایران به عنوان عضو دائم پیمان شانگهای هم پذیرفته شده که قدرت‌های اقتصادی نوظهوری از جمله روسیه، چین و هند در آن عضویت دارند. به هر صورت امروز آن درب بسته کشور که همه چیز را به روابط برجامی با آمریکا و اتحادیه اروپا سنجاق کرده بودیم باز شده و ما از این انحصار خارج شده‌ایم و فرصت مطلوبی پیش روی کشور قرار گرفته است. بدون شک این اقدامات در ادامه آثار عملی خود را چه در خنثی‌سازی تحریم‌ها و چه در مساله مبادلات تجاری و بانکی گردش مالی نشان خواهد داد. در حالی که ما هزینه بسیار زیادی را در این سال‌ها به واسطه محدودیت‌هایی که سوییفت و امثال آن برایمان ایجاد کرده متحمل شدیم.
وی افزود: به نظر می‌رسد آهنگ خوبی در این راستا به راه افتاده و انشاالله آثارش هم در اقتصاد کشور قابل لمس خواهد بود. همچنان که همین الان هم بحث افزایش درآمدهای ارزی کشور در چند ماه گذشته روند خوبی داشته و مساله فروش نفت به بیش از یک میلیون و صد و ده هزار بشکه در روز و برگشت مالی آن را شاهدیم. همه اینها فرصت‌هایی است که به واسطه گسترش تعاملات با کشورهای بلوک شرق ایجاد شده است.
نماینده مردم خمین در مجلس اذعان کرد: همین اقدام‌ها باعث می‌شود که کشورهای اروپایی و وابستگان به آمریکا احساس کنند که از این قافله جا مانده‌اند و باید تلاش کنند خودشان را به نحوی سوار این قطار بکنند. بنابراین امروز این غربی ها هستند که باید به ما امتیاز بدهند تا سوار این قطار بشوند. چون می‌دانند که ما دیگر تنها منتظر غربی ها نمی‌مانیم و از کشورهای آمریکای جنوبی تا کشورهای آسیای میانه و اوراسیا را در دایره ارتباطاتمان گنجانده‌ایم. غربی ها نباید انتظار داشته باشند که ما سراغشان برویم و التماس کنیم و هر روز هم فشارهای تازه‌تری را اعمال کنند و نگذارند ما به منافع اقتصادی قابل قبولی در مناسبات جهانی برسیم.
