روسیه در محاسبات خود تا جایی پیش نمی‌رود که بهبود روابطش با ترکیه باعث آزار و اذیت ایران شود و رابطه تیره و تار شده ای مشابه رابطه ناتو و امریکا در قبال ایران و روسیه ایجاد شود.
به گزارش مرورنیوز، نشریه «فوربس» با انتشار گزارشی به روابط میان ایران و روسیه در دوران پس از توافق هسته‌ای پرداخته است و در این‌باره می‌نویسد: «در ماه آوریل سال ۲۰۱۵ میلادی برجام حاصل شد طبق آن به ایران اجازه داده شد تا برنامه هسته‌ای‌اش را برای اهداف صلح‌آمیز دنبال کند. سانتریفیوژهای ایران و راکتور آب سنگین آن کشور محدود شدند. در مقابل قدرت‌های جهانی وعده دادند که تحریم‌های وضع شده علیه ایران لغو خواهند شد.»
این نشریه در ادامه نوشته است: «در طول مذاکرات هسته‌ای روسیه نقش مهمی ایفا کرد. این کشور متحد ایران بوده و در توسعه برنامه هسته‌ای ایران نقش کلیدی داشت. پس از توافق هسته‌ای روس‌ها توافق حاصل‌شده سال‌ها پیش بر سر تحویل سامانه اس-۳۰۰ به ایران را عملی کردند. در آوریل سال ۲۰۱۶ میلادی بخشی از سیستم موشکی اس-۳۰۰ به تهران تحویل داده شد. ایران بودجه‌ای ۲۰ میلیارد دلاری را برای نوسازی ارتش خود در نظر گرفته است و از این روست که روسیه می‌تواند از این بازار پرسود برای تقویت روابط خود با تهران استفاده کند.
فوربس افزوده است: «دو کشور در زمینه بحران سوریه نیز با یکدیگر همکاری دارند. روسیه و ایران هر دو داعش را تهدیدی علیه خود می‌داند. علاوه بر همکاری‌های نظامی پوتین نسبت به گسترش همکاری‌های هسته‌ای با ایران نیز ابراز علاقه کرده است. روابط تجاری میان دو کشور افزایش یافته است و در سال ۲۰۱۶ میلادی به میزان ۷۰ درصد رشد یافت و در ماه مه آن سال به ۸۵۵ میلیون دلار رسید. پوتین همچنین درباره ایجاد یک منطقه آزاد تجاری بین ایران و روسیه ابراز علاقمند کرده است و در دسامبر سال ۲۰۱۵ میلادی گزارش شد که روسیه با ایران قراردادی برای ساخت دو راکتور دیگر در بوشهر امضا کرده است. در جولای سال ۲۰۱۶ میلادی السکاندر نواک وزیر انرژی روسیه اعلام کرد که مسکو در پروژه‌های نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری خواهد کرد. روسیه همچنین در ماه آگوست آن سال از تمایل ایران برای عضویت در سازمان همکاری شانگهای استقبال کرد.»
این نشریه اما اشاره می‌کند که درباره بحران سوریه اختلاف‌نظرهایی میان ایران و روسیه وجود دارند و در این باره می‌نویسد: «می‌توان به استفاده روس‌ها از پایگاه هوایی نوژه در آگوست سال ۲۰۱۶ میلادی اشاره کرد اما این اقدام با اعتراض‌هایی در داخل ایران مواجه شد و استفاده از پایگاه متوقف شد.»
فوربس افزوده می‌نویسد: «برای ایران تقویت دولت اسد در سوریه اهرمی برای ادامه حمایت از حزب‌الله در برابر اسرائیل است. برای روسیه اما شکست دولت اسد به معنای افزایش نفوذ رو به رشد ایالات متحده در منطقه است و می‌تواند با رشد داعش امنیت آن کشور را تهدید کند در نتیجه، اسرائیل یا مقابله با آن در دستور کار روسیه قرار ندارد. علاوه بر آن پس از کودتای نافرجام اخیر در ترکیه روابط ترکیه و روسیه به آرامی در حال بهبود است. در طول برگزاری اجلاس جی -۲۰ رهبران دو کشور با یکدیگر ملاقات کردند و درباره بحران سوریه به تبادل نظر پرداختند. همچنین ممنوعیت صادرات و واردات کالا و مواد غذایی میان روسیه و ترکیه لغو شد. این خبر خوبی برای ایران نیست چرا که ایران و ترکیه خود دو قدرت منطقه‌ای در حال رقابت همیشگی با یکدیگر بوده‌اند. به نظر می‌رسد روسیه در حال استفاده از تلخ‌شدن روابط ترکیه با ناتو و امریکا است و به همین‌خاطر می‌خواهد به ترکیه نزدیک شود. با این حال، هنوز هم ترکیه عضوی از ناتو است و متحد امریکا محسوب می‌شود و رقیب سرسخت روسیه است؛ در نتیجه روسیه در محاسبات خود تا جایی پیش نمی‌رود که بهبود روابطش با ترکیه باعث آزار و اذیت ایران شود و رابطه تیره و تار شده ای مشابه رابطه ناتو و امریکا در قبال ایران و روسیه ایجاد شود.»
