روزنامه کیهان نوشت: هفت جایزه اصلی نوزدهمین جشن خانه سینما به فیلم «فروشنده»، محصول کمپانی قطری «انستیتو فیلم دوحه» و کمپانی «ممنتو» رسید.
به گزارش مرور نیوز، قابل پیش بینی بود که جشن خانه سینما حاشیه دار خواهد شد. روزنامه های کیهان و جوان در مطالبی نقدهای تندی به این جشن کرده اند.
روزنامه کیهان در این زمینه نوشت: هفت جایزه اصلی نوزدهمین جشن خانه سینما به فیلم «فروشنده»، محصول کمپانی قطری «انستیتو فیلم دوحه» و کمپانی «ممنتو» رسید.
«انستیتو فیلم دوحه» متعلق به خواهر امیر قطر که کشورش یکی از حامیان اصلی گروه‌های تکفیری از جمله گروهک تروریستی داعش به حساب می‌آید علاوه بر حمایت مالی از فیلم «فروشنده»، سازنده آن یعنی اصغر فرهادی را برای یک دوره تدریس سینما در قطر به استخدام خود درآورده است. کمپانی «ممنتو» نیز از استودیوهای فرانسوی وابسته به اتحادیه اروپاست که طی این سالها همواره در جبهه دشمنی با مردم و انقلاب ایران قرار داشته و از حامیان اصلی رژیم صدام در تجاوز به میهن اسلامی و همچنین گروهک تروریستی منافقین به شمار آمده که بیش از 17 هزار تن از مردم بیگناه این سرزمین را به شهادت رساندند. قابل توجه اینکه اتحادیه اروپا و کمپانی «ممنتو» تهیه کنندگی فیلم تازه فرهادی را نیز برعهده دارند که در حال فیلمبرداری در اسپانیاست.
نکته دیگر اینکه در جشن نوزدهم خانه سینما، فیلم تحسین شده «ماجرای نیمروز» حتی یک جایزه نیز کسب نکرد.
هجمه افسارگسیخته چندماه اخیر رسانه‌های معلوم الحال بیگانه و کانون‌های وابسته به گروهک تروریستی منافقین به فیلم «ماجرای نیمروز»، متاسفانه برخی محافل داخلی را نیز همراه ساخت تا اینکه ابتدا در مراسم منتقدان همین محافل را به خاطر خودداری از اعطای جایزه به «ماجرای نیمروز»، به ورطه یک بی‌ادبی تاریخی در مراسمی این‌چنین کشانید و بالاخره در جشن خانه سینما، فیلم یاد شده علیرغم هشت مورد نامزدی، حتی یک جایزه هم دریافت نکرد!
اما سرازیر کردن خیل جوایز اصلی به سوی فیلمی که به طور علنی از سوی محافل حامی تروریست‌ها تولید شده و تحریم فیلم دیگری که آشکارا یکی از سیاهکارترین گروهک‌های تروریستی تاریخ معاصر را به چالش کشیده، چه معنا و مفهومی به جز اشتراک نظر جشن خانه سینما با گروه‌ها و جریان‌های تروریستی بین‌المللی می‌تواند داشته باشد؟
روزنامه جوان هم نوشت : این هم از عجایب سینمای ایران است که فیلمی که با سرمایه‌گذاری دختر پادشاه سابق و خواهر پادشاه فعلی قطر تولید می‌شود و در یک جشن ایرانی همه جوایز را درو می‌کند و در آن سو فیلم «ماجرای نیمروز» که ماهیت یک گروه تروریستی را افشا می‌کند، دست خالی از این جشن بیرون می‌آید. تقریباً همه محتوای جشن «خانه سینما» از همان ابتدا مشخص شد و به قولی برگزار‌کنندگان این جشن خیلی زود دست خود را رو کردند. زمانی که «باران کوثری» با تیکه و طعنه سخنرانی خودش را اینگونه شروع کرد: «زمانی که فهمیدم جشن سینمای ایران در یک ورزشگاه برگزار خواهد شد، ترسیدم که من و خانم‌های سینماگر را به جشن سینمای ایران راه ندهند.»
جشن خانه سینما یک بار دیگر ثابت کرد که چقدر سینمای ما محفلی، دورهمی و بدون مدیر و در اصطلاح عامیانه چقدر بی‌صاحب است. چطور می‌شود که با حضور فیلم‌هایی مانند «ماجرای نیمروز» و «ویلایی‌ها» اکثر جوایز به فیلم «فروشنده» اختصاص می‌یابد! فیلم‌هایی که هرکدام در زمان اکران عمومی تحسین مردم و منتقدان را به همراه داشته‌اند، چطور در صنوف متخصصین سینما مثبت ارزیابی نمی‌شوند و جوایز طوری تقسیم می‌شود که گویی اصلاً این فیلم‌ها دیده نشده‌اند؟
در مورد «ماجرای نیمروز» ماجرا کمی عجیب‌تر و شبهه‌برانگیزتر به نظر می‌رسد؛ فیلمی که به محض رونمایی در فجر همگان زبان به تحسین از آن گشودند و آن را دستاوردی تازه و بدیع در سینمای ایران عنوان کردند. جالب است که دامنه تعاریف و تحسین این فیلم از اهالی سینما و منتقدان فراتر رفت و اهل سیاست هم به فراخور نظرهای مثبت و قابل‌توجهی درباره این فیلم دادند. حال پرسش اساسی این است که چطور می‌شود که فیلمی تا به این حد درخشان و تأثیرگذار از سوی صنوف سینما که خود را متخصص می‌دانند نادیده گرفته شود و دست خالی از این جشن به خانه برود.
همین چند هفته «جعفر پناهی» فیلمساز اپوزیسیون‌نما و به اصطلاح خودش همیشه معترض با بی‌احترامی و بی‌حرمتی با مهدویان برخورد کرد و حاضر نشد که جایزه کارگردانی فیلم «ماجرای نیمروز» را روی سن تقدیم مهدویان کند. همین کار پناهی باعث شد که جو منفی علیه این فیلم در فضای مجازی و رسانه‌ها شکل بگیرد.
سعید مستغاثی که خود روزی رئیس انجمن منتقدان خانه سینما بوده است می گوید: در همه جشنواره‌های مهم دنیا جایزه بهترین فیلم را معمولاً فیلمی می‌برد که جایزه فیلمنامه و کارگردانی را از آن خود کرده، افزود: جای تعجب نیست که چطور فیلمی که در رشته‌های کارگردانی و فیلمنامه کاندیدا نیست جایزه بهترین فیلم را می‌برد. معتقدم که هجمه‌ها علیه این فیلم که ماهیتی افشاگرانه علیه یک گروه تروریستی که حامیان غربی دارد از همان فجر شروع شد و بعد ادامه پیدا کرد و یک سری ویروس رسانه‌ای هم اجیر شدند که انگ ارگانی و دولتی به این فیلم بزنند و در سکانس پایانی این جریانات هم واکنشی بود که جعفر پناهی استارتش را در جشن منتقدان زد و با بی احترامی و لجبازی با این فیلم برخورد کرد. بعد از آن هم مثل همیشه سربازان پیاده این جریان شبه‌روشنفکری مثل باران کوثری وارد گود شدند و علیه این فیلم و مهدویان موضع گرفتند که این فیلم تحریف تاریخ است و باید جور دیگری ساخته می‌شد، جوری دیگر که مثلاً منافقین این قدر هم بد نبودند.
مستغاثی در ادامه می‌گوید: «جالب است از همان زمان جشنواره فجر تا امروز «رادیو زمانه»، «صدای امریکا» و «بی‌بی‌سی» علیه این فیلم موضع گرفتند. کسانی که تا دیروز شعار «هنر برای هنر» سر می‌دادند و می‌گفتند فیلم است دیگر! الان درباره این فیلم نظر دیگری دارند.»
