کتاب «خاطرات سردار مریم بختیاری» نوشته پریچهر سلطانی خراجی در آفریقای جنوبی منتشر شد.
به گزارش مرور نیوز به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، کتاب خاطرات سردار مریم بختیاری (بی‌بی مریم) نوشته پریچهر سلطانی خراجی که توسط شیما الهی به زبان انگلیسی ترجمه شده است، توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آفریقای جنوبی منتشر شد.
در معرفی کتاب «خاطرات سردار مریم بختیاری» عنوان شده است: "نشر این کتاب از سوی ناشر بومی و معتبر به نام Krown Printers در شهر ژوهانسبرگ آفریقای جنوبی در قالب طرح حمایتی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی موسوم به «تاپ» و با حمایت مرکز ساماندهی ترجمه و نشر معارف و علوم انسانی این سازمان به انجام رسید.
کتاب حاضر حاصل ۱۱ سال پژوهش درباره بی‌بی مریم بختیاری، از زنان مبارز و نامدار ایران در عصر مشروطه و جنگ جهانی اول (۱۲۵۱ –۱۳۱۶)، بانویی منحصر به فرد در تاریخ معاصر و مادر علیمردان خان بختیاری است.
از دیگر خصوصیات برجسته این بانوی شجاع و مبارز ایرانی این است که در دوران جنگ جهانی اول، همزمان علیه استعمار روس و انگلیس جنگید.
رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آفریقای جنوبی با الهام از سخنان مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم تجلیل از امثال بی‌بی مریم، مادر علیمردان خان و در راستای تجلیل از شخصیت‌های این‌چنینی و در جهت تبیین اهداف مبارزاتی آن‌ها اقدام به چاپ و نشر این کتاب به زبان انگلیسی در آفریقای جنوبی کرده است؛ آن‌جا که فرمودند: «مهم‌ترین برجستگی علیمردان خان مبارزه با رضاخان است که بعد هم دستگیر شد و بعد هم اعدام شد به‌دست رضاخان و ایستادگی کرد. رشادت‌های مادرِ او - بی‌بی مریم - ضد انگلیسی و ضد بیگانه بوده؛ واقعا این هم نشان‌دهنده این است که چگونه تربیت مادر، شخصیت فرزند را اصلا شکل می‌دهد؛ یعنی این مادر توانست این بچه را این‌جور بار بیاورد که یک شخصیت برجسته‌ای بشود. تجلیل از شخصی مثل علیمردان خان و مادر او و شخصیّت‌هایی از این قبیل که مبارزه کردند با استبداد و با رضاخان و با سلسله پهلوی، کار شایسته و خوبی است.»
بی‌بی مریم در دوران مشروطه یکی از فعالان مشروطه‌خواه و پس از آن یکی از شخصیت‌های فعال ملی و آزادی‌خواه بود و تا آخر عمر به عنوان یک شخصیت ضداستعماری در میدان مبارزه فعالیت می‌کرد.
سردار مریم بختیاری سرانجام سه سال پس از اعدام و تیرباران فرزند برومندش علیمردان خان بختیاری (توسط رضاشاه) و در حالی‌که از این مصیبت بسیار غمگین و رنجور شده بود، در سال ۱۳۱۶ هـ.ش در اصفهان زندگی را بدرود گفت و در قبرستان تاریخی تخت پولاد تکیه میرفندرسکی به خاک سپرده شد."
