مسئولان با رویکرد انتقادی آثار به خوبی کنار آمدند

به گزارش مرور نیوز، دومین سالانه نمایشگاه کاربردی‌ های معناگرا  با هدف ایجاد بستر مجددِ امکان خلق آثار هنری، با استفاده از عناصر و اشیای کاربردی سرامیکی در جهت خلق معنا و ایده‌های نو از پنجم تیرماه در خانه هنرمندان آغاز به کار کرد. ابتدا قرار بود که این نمایشگاه تا ۱۵ تیرماه دایر باشد که با تصمیم جدید اتخاذ شده تا ۲۷ تیرماه تمدید شده است.

بر همین اساس سحر اسماعیل تهرانی دبیر کمیته پژوهش انجمن هنرمندان سفالگر و از اعضای شورای سیاستگذاری نمایشگاه دومین سالانه نمایشگاه «کاربردی‌های معناگرا» که با دو اثر در این نمایشگاه  حضور دارد در مورد رویکرد این رویداد به گفت: با رویکردهای پژوهشی که برای این نمایشگاه داشتیم از جمله اینکه آثار هنرمندان نمایشگاه قبلی را به مخاطبان معرفی کنیم و اینکه هنرمندان در قالب یک فیلم کوتاه آثارشان را توضیح می دادند و یا اینکه جلسات سخنرانی داشتیم که تعدادی از اساتید رویکردهای کاربردی معناگرا را برای علاقمندان بیان می کردند.

نگاه انتقادی و اجتماعی هنرمندان را پذیرفته بودیم

وی افزود: این کاربردی ها می توانند شامل همه کاربردی های سفالین باشد از بشقاب و کاسه ای که همه ما با آنها تجربه زیست داریم تا آجر و سرامیک آشپزخانه و منازل گرفته تا کاشی های صنعتی که ممکن است در صنعت برق و یا حتی پزشکی و یا زمینه های دیگر از آنها استفاده شود. مهم این بود که هنرمندان هر کدام بسته به شرایط خودش و با استفاده از این کاربردی های سرامیکی یک پیامی را انتقال دهند.

این هنرمند که از برگزار کننده های نمایشگاه در مورد موضوع نمایشگاه گفت: موضوع نمایشگاه آزاد بوده است و هر کسی با هر دغدغه شخصی، اجتماعی یا سیاسی یا هر حوزه دیگری می توانست اثر بفرستد.برای ما و هیات داورانی که داشتیم با توجه به رویکرد این نمایشگاه و متقاضیانی که می دانستیم بسیاری از آنها از نسل جدید هستند، کاملا جا افتاده بود که می تواند رویکرد انتقادی اجتماعی در آثار این نمایشگاه وجود داشته باشد. البته همه می دانیم که موازینی وجود دارد که حتی اگر ما هم اثری را بپذیریم ممکن است وزارت ارشاد آن را رد کند. بنابراین سعی شد که اگر اثری مورد پسند ما هم نباشد فضا را باز گذاشتیم؛ حتی کاری از یکی از اساتید مدعو داشتیم که همین نمایشگاه ما را به نقد کشیده بود اما ما همان را هم پذیرفتیم تا هر کسی بتواند دیدگاه خودش را نشان دهد.

وی افزود: می توان گفت که ارشاد و خانه هنرمندان دست ما را به خوبی باز گذاشتند و تنها یک کار متعلق به یکی از هنرمندان بود که می خواست در یک سری بشقاب تصاویری از قهرمان های زندگیش را به نمایش بگذارد که در یکی از آنها تصویر آقای آغداشلو بود که گفتند آن را به نمایش نگذارد که تنها حذفی این نمایشگاه بود.

آثاری بر اساس تجربه های زیسته یک زن

سحر اسماعیلی تهرانی در ادامه در مورد آثار ارائه شده اش در این نمایشگاه گفت: من در این پروسه ای که بر روی کارهای پژوهشی انجام می دادم به این نتیجه رسیدم که تجربه های زیسته خودم را در این کارها بیاورم. کاری با عنوان «ارتباط قطع شد» را با استفاده از سرامیک هایی که برای فیوز های برق و سرپیچ های لامپ استفاده می شوند، تولید کرده ام که این آثار را لعاب داده ام. پیام این اثرم هم این بود که وقتی که جنگی زخ می دهد، انفجاری پیش می آید و یا زلزله ای می شود در نتیجه خرابی بوجود می آید انگار که ارتباط همه با هم قطع می شود و این آثار سرامیکی انگار که رنگ زندگی و جان آدم ها را به خودشان می گیرند و با ثبات می مانند. این مسئله با توجه به اخبار بدی که در این روزها  و با شرایط پاندمی کرونا یکی از دغدغه های اخیرم بود.سعی کردم با استفاده از این کاربردی ها این پیام را انتقال دهم.

وی افزود: اثر دیگری به نام سقط جنین داشتم که با استفاده از یک کاسه و بشقاب درستش کردم که آن بشقاب نمادی از زهدان است و شاید این هم از تجربه های زیسته ای بود که از مادربزرگ ها می شنیدم که خواسته یا ناخواسته باریشان رخ داده و یا حتی در همین دوران جدید چقدر حتی این اتفاق برای نوجوانان ممکن است رخ دهد. البته در سالهای گذشته هم کارهایی با این مضمون دارم چرا که موضوع زایش، تولد و مرگ همیشه جزئی از محتوای کارهایم بوده و در طول این سالها که کارکرده ام به این موضاعت از دیدگاه های مختلف پرداخته ام. حتی در حال حاضر هم یک مجموعه کاری که دارم انجام می دهم با همین محتوا است که نمایشگاه کاربردی ها هم بهانه ای شد تا با این متریال هم اثری تولید کنم.

این هنرمند سفالگر ادامه داد: این مسائلی که گفتم تقریبا تجربه زیست خودم بوده است. از پانزده سال پیش که پروسه های کاری ام را آغاز کرده ام همیشه طبیعت و تحولش همیشه مد نظرم بود و آن را با زنانگی خودم و مادر بودن خیلی همسان می دیدم. آن سالها بر روی نوروز و اسطوره هایش کار کردم و به تدریج به سمت طبیعت و فراز و نشیب هایش گرایش پیدا کرده ام. ولی کرونا باعث شد که مطالعاتم عمیق تر شود و با چند گالری و یک کیوریتوری که کار می کردم که اصرار داشت من باید در کارم خیلی عمیق تر شوم؛ احساسات زنان از نوجوانی در دوران عادت ماهانه شان و اینکه در موارد بحران شدید، حتی با دوستان خود نمی توانند در میان بگذراند چون کسی درکشان نمی کند از دیرباز دغدغه من بوده و هست. همیشه فکر می کردم نمایش برهنه زنان نگاهی ابزاری است اما وقتی به انتزاع رسیدم به نظرم رسید که همانطور که ملوپونتی می گوید که هر هنرمندی تجربه تن خودش را منتقل می کند، من هم همان کار را می کنم ولی یک جاهایی ناخواسته است و انگار که من نسبت به آن آگاهی ندارم بلکه ناخودآگاهی بسیار قوی دارم که آن را نشان می دهد.

وی تصریح کرد: اگرچه خدا را شکر تجربه سقط جنین نداشته ام اما شاید از گفته های مادربزرگ ها برایم آغاز شده و همیشه برایم عجیب بوده حتی به آن فکر کرده ام که اگر برایم اتفاق بیفتد چه خواهد شد! یعنی نگاهم این گونه بوده و کارهایم تجربه های زیست خودم بوده که به آنها بسیار فکر کرده ام اما واقعا فکر نمی کردم که اینقدر در کارهایم انعکاس داشته باشند.

تلاش کردم خودم و بیانی بودن آثارم را حفظ کنم

سحر اسماعیلی تهرانی در پاسخ به اینکه آیا نمایش این دردها در آثارتان باعث نشده که از نظر اقتصاد هنر به مشکل بخورید گفت: من در طول این سالها خیلی مقاومت کرده ام که کارهایم را به سمتی نبرم که یک چیز قشنگ با فروش بالا باشد اما خودم نباشم. یعنی همیشه سعی کردم که از طرق مختلفی همچون تدریس و فضاهای دیگر مسائل مالیم را پیگیری کنم اما اثرم بیانی باشد و در خلق هنری ام خودم باشم. اگر می گویم اینها درد است شاید کسی نپذیرد و دوست نباشد که این آثار در خانه اش باشد اما به هر حال این من و تفکر من است و کسی که درکش کند آن را می خرد. اگرچه خیلی ها هم با این دیدگاه به خرید آثار اقدام نکرده اند و چندان برایشان مهم نبوده و تنها از فرم و ترکیب رنگ و عناصر آثارم خوششان می آید و می خرند. جالب است که در نمایشگاه های انفرادی من کارهای نقاشی و سفالم همیشه در کنار هم به نمایش در می آیند و آثار سفالم بیشتر از نقاشی هایم خریدار دارند.