تعدادی از شاعران همزمان با سالروز شهادت امام کاظم(ع) سروده‌های خود را به این امام همام تقدیم کردند.
به گزارش مرور نیوز، هنر متعالی همواره در طول تاریخ رسانه‌ای برای انتقال مفاهیم و اندیشه‌های ناب معرفتی است و در میان تمام هنرها، شعر در جامعه ایرانی همواره بزگترین رسالت را در این زمینه بر دوش داشته است. گواه آن هم می‌تواند ابیاتی باشد که واقعه‌ای را در دل تاریخ زنده نگاه می‌دارند و با ترسیم حقیقت، جبهه حق و باطل را مشخص می‌کنند. شاعرانی که اینگونه شعر را باور کرده‌اند، همواره می‌کوشند از قریحه خود در حساس‌ترین مواقع به بهترین نحو بهره ببرند و آثاری خلق کنند که بجا و تأثیرگذار باشد. نمونه‌ای از این دست از شاعران در خیل کاروان شعر و ادب این سرزمین کم نبوده و نیستند؛ شاعرانی که صداقت و حقیقت را به ثمن بخس معاوضه نکردند.
پس از انقلاب اسلامی نیز کم نبودند شاعرانی که با چنین هدفی در میدان حاضر شدند و با هنرشان از دین و میهن خود دفاع کردند. در خیل شاعران انقلاب اسلامی، بخش قابل توجهی از روشنگری بر عهده شاعران آئینی بوده که با الهام از مکتب حسینی، در راه احیای دین گام برداشته‌اند.
تعدادی از شاعران در روزهای اخیر همزمان با سالروز شهادت امام کاظم(ع)، اشعار خود را به این امام همام تقدیم کرده و در آن به گوشه‌ای از سیره و زندگی ایشان پرداخته‌اند. تعدادی از سروده‌ها به این شرح است:
سودابه مهیجی
مانند دودمان صبوری که داشتی
ارثیه عتیق شعوری که داشتی
یک عمر با جهالت شب در ستیز بود
در سینه‌ات اصالت نوری که داشتی
شیرازه‌اش به غیر غم مردمان نبود
دیوان بغض‌های قطوری که داشتی
در گوش کافر و کر زندان شهید شد
فریادهای زنده به گوری که داشتی
آه ای نسیم خسته فرسوده بال و پر!
همراه غربتِ به وفوری که داشتی
در ذهن عشق، خاطره‌ای جاودانه است
از کوچه‌های خاک عبوری که داشتی
***
سیدسکندر حسینی
شمیم عطر تو پیچیده بین زندان‌ها
همیشه بوی خوش توست در گلستان‌ها
شکوه نام تو از کوه با شکوه‌تر است
دل‌ات بزرگ‌تر از وسعت بیابان‌ها
در محبت تو سمت هر کسی باز است
تویی امید دل خسته پریشان‌ها
اگرچه موج بگیرد هزار اقیانوس
به یک اشاره شود رام کُلّ ِطوفان‌ها
بدون عشق، کسی نیست در جهان مؤمن
فقط به عشق تو وابسته است ایمان‌ها
طلوع هفتم خورشید بر زمین و زمان
چراغ در شب تاریک جهل انسا‌ن‌ها
