با پایان مدت قراداد رائول لوزانو، سرمربی تیم ملی والیبال ایران، انتخاب سرمربی جدید باید با برنامه و مدیریت درست از سوی فدراسیون والیبال و در رأس آن شخص داورزنی صورت گیرد، مسأله ای که هنوز محقق نشده است.
به گزارش خبرنگار مرور نیوز، کمتر کسی است که اذعان نداشته باشد بهترین عملکرد ورزش های توپ و توری متعلق به والیبال است. زمانی که گرفتن تنها یک دست از رقبای آسیایی برای ما آرزو بود، حال رویارویی با غول های بزرگ والیبال جهان برای ما عادی شده و پیروزی های درخشانی هم کسب می کنیم، به نحوی که جهان مبهوت هنرنمایی جوانان ما می شود.
بی تردید نقطه پرش این افتخار زمانی بود که خولیو ولاسکوی آرژانتینی، پروفسور دنیای والیبال، پای به ایران گذاشت و با هنرنمایی خود جهانیان را واداشت تا برای عملکرد خوب سرو قامتان والیبال ایران برخیزند و به احترام سرود و پرچم مقدس ایران سکوت کنند.
ولاسکو با دانش فنی بالا، بهره مندی از علم روز روانشناسی و درایت ذاتی خود ثابت کرد که ایرانیان شایسته بهترین ها هستند و می توانند به قله های افتخار برسند.
ولاسکو و مربیانی دیگر مانند کواچ و لوزانو آمدند و رفتند و حال صندلی سرمربی گری والیبال ایران مدت هاست که نام های بزرگی را در فهرست خود می بیند. نام هایی مانند آندره آ آناستازی، مائورو بروتو و... که گویا خواهان کسب این صندلی داغ هستند، اما؛ تا به حال این مهم محقق نشده است و این صندلی همچنان سرگردان در انتخاب جانشین لوزانوی آرژانتینی است.
اگر چه تیم ملی والیبال توانست با رائول لوزانو به المپیک ریو راه یابد و به جز دیدار نخست که برابر آژانتین شکست خورد، در دیگر دیدارها عملکرد خوبی داشت و توانست انتظارات را برآورده سازد، اما؛ بی تردید بر همگان مبرهن است که حفظ جایگاه فعلی جهانی و بهبود این جایگاه در سطح یک جهانی نیازمند حضور مردی بزرگ تر و جاه طلب تر از لوزانو در سمت سرمربی گری والیبال ایران است. مردی که تشنه موفقیت بوده و این تشنگی و عطش را به رگ و خون والیبالیست های ایرانی تزریق کند.
انتخاب این سرمربی با هماهنگی و شناخت درست میسر می باشد و در کنار آن به ابزارها و امکانات خاص خود نیازمند است که بی تردید فدراسیون والیبال و در رأس آن شخص داورزنی بهتر از هر شخص دیگری به آن اشراف داشته و دارد.
بی تردید انتخاب درست و با برنامه و اهداف از پیش تعیین شده می تواند کاستی ها را در راستای رسیدن به موفقیت های بیشتر برطرف کند تا همچنان تیم ملی والیبال ایران بتواند بهترین عملکرد خود را برابر حریفان جهانی خود داشته باشد و راه را برای کسب افتخارات تازه تر برای ورزش ایران باز کند.
ورای هر نامی که به عنوان سرمربی والیبال ایران مشخص شود، نکته مهم نوع نگاه به والیبال و جایگاه ایران در سطح جهانی است که باید به مانند دوران طلایی ولاسکو حفظ شود. دورانی که جهان مبهوت هنرنمایی سربازان پارسی اش بود و به احترام آن می ایستاد. تعامل اهالی فدراسیون والیبال در انتخاب بجا و درست، مدیریت بهینه در سطح باشگاه ها و ملی، اشراف بر نقاط ضعف و رفع آن، احاطه کامل بر کمبودها و کاستی ها، ارائه برنامه مدون و پایدار از سوی شخص اول والیبال و دست اندرکاران تیم ملی از جمله عواملی است که دست در دست هم می تواند در صورت مدیریت درست به نتیجه مطلوب منجر شود تا والیبال ایران همچنان در مسیر پر افتخار خود حرکت کند و همچون گذشته به یکی از اضلاع قدرت والیبال دنیا به جهانیان معرفی شود.
