عنوان سومی آسیا جودو را به خواب نبرد/یک جوان بهترین دستاورد ایران

به گزارش مرور نیوز، بیست و ششمین دوره رقابتهای جودو قهرمانی آسیا با حضور 242 جودوکار از 28 کشور به مدت سه روز در هنگ کنگ برگزار شد. تیم ملی کشورمان با شش جودوکار در بخش مردان و دو جودوکار در بخش زنان به این رقابتها اعزام شد و با دو مدال نقره سعید ملایی و محمد رشنونژاد و تک برنز تیمی به کار خود پایان داد.

این دوره از رقابتها را باید از چند منظر مورد بررسی قرارداد که مهمترین آن جوانگرایی کشورهای آسیایی در اولین دوره مسابقات بعد از المپیک بود. این دوره از مسابقات با وجود جوانگرایی تیم های مدعی از جمله ژاپن، مغولستان، کره جنوبی، قزاقستان و ازبکستان که با هدف حضور در المپیک 2020 صورت گرفته بود، سطح فنی قابل قبولی داشت.

هرچند همین تیم ها برای حفظ جایگاه خود در قاره کهن برخی چهره های شناخته شده و عنوان دارد را در ترکیب قرارداده بودند ولی نمی توان از جوانانی که آینده جودو جهان بخصوص در سبک وزن را به خود اختصاص خواهند داد به سادگی گذشت.

تیم ملی کشورمان نیز از این قاعده مستثنی نبود و با ترکیبی از جوانان خود در این مسابقات شرکت کرد و از این رهاورد به نتایج خوبی دست پیدا کرد. نتایجی که نباید با دو نقره و یک برنز آن را ارزیابی کرد. چرا که جودو ایران این روزها نه به مدال که به بالابردن کیفیت فنی جودوکاران خودنیاز دارد.

جودوکاران کشورمان در این مسابقات نمایش خوبی مقابل رقبای خود داشتند و به نوعی روزنه هایی از پیشرفت فنی را به نمایش گذاشتند که می تواند در آینده و در صورت تداوم حضور در تورنمنت های سطح بالا برای کشورمان به کسب مدال منتج شود.

البته باید اذعان داشت که شکست 5 بر یک مقابل ژاپن باعث نگرانی است، ولی کسب پیروزی در مسابقات تیمی برابر قزاقستان که از کشورهای مدعی و صاحب سبک در جودو جهان است آن هم با نتیجه 4 بر یک می تواند بسیار حائز اهمیت و با ارزش باشد.چرا که به داشتن تیمی یکدست در آینده ای نزدیک امیدوار شدیم.

در این بین محمدرشنونژاد بهترین بهره را از تاتامی پهن شده در «ولودروم» هنگ کنگ برد و با ارائه مبارزاتی در خور تحسین خبر از ظهور یک سبک وزن قابل اتکا و با آتیه در جودو ایران داد. رشنونژاد روی تاتامی هنگ کنگ همانند سبک خاص جودو که غیرت و جنگندگی را چاشنی تکنیک ناب خود کرده، با برتری مقابل رقبایی از کشور میزبان، کره جنوبی، ازبکستان و هند به فینال رسید و در دیدار برابر دارنده مدال برنز المپیک و جهان از ژاپن غافلگیر شد.

رشنونژاد چون نوری زاده، خجسته، بریمانلو، ملک زاده، جمال آبادی و خیلی های دیگر که در اردوهای ملی حضور دارند محصول پشتوانه سازی جودو ایران در چهار سال گذشته بود که در این رقابتها نشان داد در صورت توجه بیشتر و البته حضور در رقابتهای مختلف خمیرمایه تبدیل شدن به یک ستاره برای جودو ایران را دارد.

سعید ملایی به عنوان پرچمدار این روزهای جودو ایران که با مدال آوری در میدانهای اخیر به رتبه هشتم رنکینگ جهان رسیده، اکنون در اوج پختگی فنی و روحی است، شرایط سخت بعد از بازیهای آسیایی و قبل از المپیک را پشت سر گذاشته و در آرامشی که برای او ایجاد شده خوب تمرین می کند، مبارزات خوبی در رقابتهای مهم و معتبر به نمایش می گذارد و خوب هم مدال می گیرد. تا رقابتهای جهانی بوداپست نزدیک به سه ماه فرصت باقی است و اگر کادر فنی ریکاوری خوبی برای وی داشته باشند، ملایی توان این را دارد که بعد از سالها 12 سال جودو ایران را به مدال جهانی برساند.

فدراسیون باید تفکر «مدال گرایی» را کنار گذاشته و شرایط حضور جوانان با آتیه را در میدانهای بزرگ و تورنمنت های معتبر فراهم کند. بارها تاکید کرده ایم که جودوکاران با تمرین در تهران حتی با حضور بهترین مربی دنیا هم به جایی نمی رسند. جودوکار باید در مسابقات معتبری چون گراند اسلم یا گرندپری حضور داشته باشد، نحوه تمرین و مبارزه بزرگان جودو جهان را تماشا کرده و با آنها تن به تن شود تا راه پیشرفت را پیدا کند.

هر چند حسرت کسب مدال طلا از رقابتهای آسیایی 5 ساله شد، ولی نباید از این نکته غافل شویم جودوکاران ما در هنگ کنگ هر زمان به سد بزرگی خوردند بازنده تاتامی را ترک کردند. پیروزی برابر جودوکاران قطر، عربستان، سری لانکا و ... برای جودوکاران ما موفقیت نبوده و نیست.غیر از رشنونژاد و ملایی که رقبایی از کره جنوبی و ازبکستان را شکست دادند، سایر نمایندگان ما و حتی همین دو جودوکار هم در برابر حریفانی از کره جنوبی، ژاپن، ازبکستان، مغولستان و قزاقستان که رقبای اصلی ما هستند نتیجه را واگذار کردند.

به نظر می رسد فدراسیون جودو راه همواری را برای بازی گرفتن خوب از جوانان با آتیه ای که طی سالهای گذشته در رقابتهای نوجوانان و جوانان آسیا و جهان تجربیات خوبی کسب کرده اند، در پیش گرفته است. ولی باید به این جوانان راه برتری مقابل جودوکاران عنوان دار و صاحب نام را نیز آموزش دهیم و این میسر نمی شود مگر با حضور در تورنمنت های سطح بالا از جمله رقابتهای قهرمانی جهان که طی ماه های آینده به میزبانی مجارستان برگزار خواهد شد.

ذکر یک نکته هم ضروری است که هر چند وقت یک بار با اعلام نام یک مربی خارجی، انگیزه آنها که این روزها بار فنی تیم ملی را در کادر فنی به دوش می کشند را از بین نبریم. همه این مربیان کار خود را می دانند و اگر شرایط حضور در اردوها، مسابقات و حتی دوره های ییشرفته فراهم شود، می توانیم همچنان به همین مربیان اعتماد کنیم.

در پایان امید می رود مسئولین فدراسیون و کادر فنی تیم های ملی نه تنها در سخن که در عمل هم توجهی به مدالهای کسب شده در هنگ کنگ نداشته باشند و به نوعی از این دست مدالها به خواب نروند و با انگیزه بیشتر برای ساختن تیمی قدرتمند تلاش کنند.